Monday, June 11, 2007

Herinneringe kan ons laat sterf. Oor meditasie en heling

Die Nederlandse televisie het 'n onderhoud met 'n joernalis wat op 'n stadium ontvoer is in Palestina en vir 26 uur gevange gehou is (n.a.v. die huidige aanhouding van die Britse joernalis wat tans reeds 3 maande aangehou word). Hy vertel hoedat 'n swart sak oor sy kop gehang is, hy in 'n stoel vasgebind is en voor 'n kamera vrae gevra is. Hy weet van die video's waar die gyselaars se koppe afgesny is. En hy het nie gedink dat dit in sy geval anders sal wees nie.

26 uur het hom gebreek. Jy moet, as jy toilet toe wil gaan, verlof vra van jou oppaser, sê hy verontwaardig.

Jy verloor jou vryheid, en, saam daarmee, jou waardigheid en menslikheid, hoor ek hom eintlik sê.

Dit is die eerste keer dat hy van sy gevangeneskap in die openbaar vertel. Hy kon nie aangaan my sy joernalistieke werk nie. Hy het net in 'n verskriklike depressie verval.

Terwyl hy praat, hierdie harde joernalis, en duidelik iemand wat weier om sy emosies uit te stal, raak hy so oorweldig deur die herinneringe dat hy lank stilbly. Die kamera bly meedoenloos op sy gesig gefokus, maar hy bly stil sodat hy nie in trane uitbars nie. Lank sit hy daar. Uiteindelik, in beheer, hervat hy die onderhoud, maar sy oë is vogtig. En toe sê hy as eerste woorde: iets van my het agtergebly in daardie stoel waarop ek onder 'n swart doek vasgebind was.

Herinneringe aan dit wat ons getraumatiseer het, is elke keer weer 'n stuk trauma. Ons kan dit nie oor en oor beleef sonder om te herbeleef wat ons ervaar het nie.

Daarom is dit so nodig dat ons kan mediteer, nadink in stilte, oor die groter Liefde - die Een wat ons altyd in ons menslikheid en ons waardigheid herbevestig. As ons dit kan doen, in die Groter Teenwoordigheid kan lewe, kan ons pyn geheilig word. Het die Seun dan nie ook hierdie traumatiese weg bewandel nie? En sy verhaal is die verhaal van liefdevolle herstel.

Ek bid vanaand vir daardie kriminele wat hul mag deur 'n geweer afdwing en ander afbreek. Hulle weet nie wat hulle doen nie. Mag God hulle vergewe.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.

Blog Archive