‘n Lewe wat nie meer beheer kan word nie

Ons hou daarvan om in beheer te wees. Dit is nie vir ons ‘n probleem om in ‘n motor te klim en ver te ry nie, solank as wat ons agter die stuurwiel sit en bestuur. Maar as ons op ‘n vliegtuig klim, ervaar ons onsekerheid – iemand anders is agter die stuurwiel. Ons “beheer” is minder, ons vrese groter.

Soms sit ons in ons lewensmotor en weet ons is nie in beheer nie. Ons hou ‘n stuurwiel vas, maar het geen mag om die motor veilig op die pad te hou nie. Ons lewens het onbestuurbaar geword.

Vreemd dat ons in die meeste gevalle die slagoffer bly van hierdie onbeheerbare situasie. Ons klim nie in ‘n motor wat ons nie kan bestuur nie. Ons sal ook nie aan boord gaan van ‘n vliegtuig wat ‘n vlienier nie kan beheer nie. Maar ons waag dit tog om voort te lewe terwyl ons dit nie meer kan stuur nie.

Wanneer ons dit begryp, is die tyd ryp om hulp te soek.

We enjoy being in control. It is not a problem to embark on a long journey – as long as we are driving. But when we join passengers who board a plane, there is more uncertainty. Someone else is steering.

We are in our car, sometimes, driving while we know that we are not in control. We hold the steering wheerl. But we are not able to keep the car safely on the road. Our life has become unmanageable.

Strange that we remain a victim of this unmanageable situation. We do not drive a car that we cannot steer. And we do not board a plane that the pilot is unable to fly. But we go on with our life though it is running out of control.

When we understand this, it is time to look for help.