Met God en mense verbind. Waarom gaan mense kerk toe?

Baie om oor na te dink in hierdie stuk uit vandag se Trouw, besef ek:

Mense wat kerk toe gaan, soek na gemeenskaplikheid. Hulle wil saam met ander wees.

Dan die ontnugtering vir vele wat wel nog in die kerk kom:  die kerk bied dit nie meer vir hulle nie. 

Want die predikant staan die kerk en die preekstoel vol, predikeer en skep die indruk hy of sy weet alles en dirigeer die deuntjies. 

Die erediens-ervaring bied nie die ruimte vir gemeenskaplikheid nie. Die gemeente word toeskouers, nie meer deelnemers nie. Hulle word aangespreek, vermaak, beïndruk.

Nog erger word dit wanneer die gemeente luister en luister na al die predikasies, met die groeiende, ontnugterende wete dat die alomwetende predikant eintlik niks meer vir hulle sê nie. 

Soms sê mense: die mens wat uit die erediens stap is vervuld wanneer hulle voel hulle was in die teenwoordigheid van God. Dit is eg waar. Daarom is die voorbereiding van die erediens steeds weer ingerig op die vraag: hoe sal die byeenkoms op Sondag vir mense laat voel God is by hulle?

Hierby kan 'n mens nou voeg: mense is vervuld wanneer hulle in die erediens bewus raak van hoe God mense bymekaar kan bring en aan mekaar bind. 'n Tweede toetsteen vir die voorbereiding van die erediens: hoe gaan dit (en die preek) mense 'n gevoel van gemeenskaplikheid gee? Hoe sal die erediens vir hulle 'n ervaring gee dat mense bymekaar hoort, dat mense in hul harte nie regtig soek om vyande van mekaar te wees nie? 

Hoe anders sal ons eredienste  lyk wanneer 'n mens dit ten alle koste inrig sodat mense daar sal uitloop en voel hulle is meer as ooit aan ander verbind. 


Hier is die interessante artikel oor 'n uitlandse diens in Nederland:

De sfeer is vrolijk, een band speelt en honderd stoelen vullen zich in het Amsterdamse café De Waag, waar de eerste dienst van de Sunday Assembly van start gaat. "Wat goed dat jullie zo vroeg uit bed zijn gekomen," roept leider Jan Willem van der Straten (24) enthousiast. Als hij vraagt wie weet waar ze precies op afgekomen zijn, hebben de meeste bezoekers daar geen antwoord op.

Sunday Assembly is de succesvolle kerk voor atheïsten uit Londen. Vandaag gaan er wereldwijd - van Hongkong tot São Paulo - nog vijfendertig vestigingen open. Waarvan vier in Nederland: in Apeldoorn, Utrecht, Rotterdam en Amsterdam. 'Goed zonder God', is het motto. Of, zoals Jan Willem het uitlegt: "Een seculiere gemeenschap die bij elkaar komt om het leven te vieren."

'Bewijsdrang'
Grofweg wordt er onder 'goed' verstaan: 'live better, help often & wonder more'. In de praktijk bestaat dat uit zingen, dansen, en vooral veel praten. Het 'helpen' bestaat uit een uitnodiging om vrijdag spelletjes te spelen met bejaarden in Amsterdam. Vandaag is het thema van de bijeenkomst 'bewijsdrang'. Daar hebben we te veel van, vindt spreekster Marja Ruijterman. "Wie van jullie piekert er wel eens?" Op die vraag gaan veel handen de lucht in. De remedie van Ruijterman is een ademhalingsoefening: drie keer diep inademen en met een 'plof' uitademen.

Een van de organisatoren, Jans Budding (31), werkt mee aan de atheïstenkerk omdat het 'precies is wat ze zocht'. "Vaak hoor ik iets dat ik wil delen met anderen. Ook heb ik in alle drukte van het leven behoefte aan rust." Voor leider Jan Willem van der Straten geldt net zoiets. "Ik ben seculier opgevoed," vertelt hij. "Maar ik miste wel een gemeenschap om me heen. Ik vond het mooi om naar een predikant te luisteren en dacht: waarom hebben wij niet zoiets?"

Hij draagt dezelfde volle baard als de Londense oprichter Sanderson Jones. "We zijn niet gebonden aan dogma's. Daarom kunnen we uit veel bronnen putten en is niets onbespreekbaar. Zelfs uit de Bijbel, als we dat zouden willen." Budding kan zich niet helemaal vinden in de term 'atheïstenkerk'. "Het gaat hier helemaal niet om geloof. Het wordt alleen een kerk genoemd omdat het op zondag is en we eenzelfde vorm hebben."

Collectezak
Niet iedereen is op de viering afgekomen vanwege een prangende behoefte. "Ik ben vanochtend om tien uur impulsief meegegaan met een huisgenoot", vertelt een van de bezoekers. Ze is van plan vaker te komen. "De kerk vind ik niks, mijn generatie heeft daar nauwelijks meer wat mee. Alleen al een dominee die er staat alsof hij alles weet. Dat werkt voor mij niet."

Op het einde gaat er een petje rond, de 'collectezak'. "Dat is een van de dingen die we wél hebben gestolen van de kerk", grapt Jan Willem.