Worstel voor God se wil: ‘n Spiritualiteitskyk op God se wil

Daeraad na duisend nagte

‘n Spiritualiteitskyk op God se wil

‘n Mens praat dikwels oor iets wat aan jou bly knaag. Die woord “knaag” roep by my altyd die beeld op van Asjas wat in die agtertuin ‘n week lank na die Sondagete bly kou aan die oorgeblewe, kaalgestroopte en reeds afgevrete boudbeen. Kan nie los nie. Die been bly net daar. Dit vra om tande en proe na die laaste smakie. Elke dag is daar genoeg ander kos, maar jy moet terug na die been.

‘n Geknaag kan jare lank aanhou. In jou binneste weet jy as die eerste tekens daarvan tot jou bewussyn begin deurdring. Dit word so ‘n diep ervaring, so vinning, dat jy begin aanvoel daar is iets Groters aan jou ervaring. Hier kom iets los in jou lewe wat lastig is. Dit los jou nie. Jy wil dit nie regtig hoor nie. Jy verstaan dit nie. Jou agenda is bepaal. Plek is daar nie eintlik vir die geknaag nie. En tog, skep jy die ruimte daarvoor. En jy verdring dit. Dit is aantreklik, maar dit kan soms ook eerder maar ophou.

Soms moet jy daaraan dink. Die geknaag is oor iets wat vra vir ‘n eenvoudige beslissing. Kies om iets te doen, te reageer en ‘n saak af te handel. Soms gaan dit oor iets wat baie kompleks is. Werk aan ‘n moeilike saak. ‘n Lewensveranderende rigting inslaan. Dan neem jou lewe, jou belangstelling, jou sport of jou loopbaan ‘n loop waarvoor jy ruimte skep, maar wat jy weet jou neem na plekke wat jy nie wil wees nie.

‘n Geknaag ontstaan buite die normale gang van sake. Daar is geen geknaag daarin om te besluit om jou huiswerk te doen of ‘n boek te kies om te lees nie. ‘n Geknaag het te doen met die onvervulde, die verkeerde, die doen van iets wat jy uitstel of nie wil doen nie. En die harde geknaag kom wanneer ‘n kanker in jou siel uitgeroei moet word of wanneer jy ‘n fundamentele nuwe lewenskoers moet inslaan.

Dan word dit ‘n stryd, want ons gee nie graag die bekende en die roetine prys nie.

Ek voel dit nou al die afgelope paar jaar – sedert 2000. Sewe jaar se geknaag. Waarheen lei dit, vra ek myself nou al hoe meer af. Op die weegskaal van my lewe is daar in die twee bakke die bekende, wat ek tot dusver gehad het, vol en ryp en groot en gevestig aan die een kant, met die onbekende, die nuwe, ook mooi en uitdagend aan die ander kant. Saam daarmee, egter, is dit duidelik. Hier gaan groot skoongemaak word. En baie opgeoffer word as die geknaag my daartoe bring om ‘n daadwerkliike besluit te neem. Ek worstel wat ek sal doen as die weegskaal omslaan en uitwys dat ‘n nuwe tyd vir my aangebreek het. Dis nie maklik nie. Dit is vir my ‘n donker nag, ‘n reis in ‘n bloedige son met geen skadu om onder te gaan skuil nie.

Ek weet hierdie gekaag wys op iets Groters wat met my aan die gebeur is. Ek glo dit nie eintlik nie, maar my hart sê vir my ‘n Reisgenoot het my aan die hand en lei my na die groen velde. Iemand Groters worstel met my by die Jabboksdrif om my na waters van rus te lei. Dit is net dat ek nog nie werklik weet watter rus dit sal wees en of ek reg is vir die rus nie.... En, ek het nog so baie ander dinge om te doen - ek wil nog die bruilof bywoon, die vrolikheid geniet, die plesier belewe.

Dit is donker, ‘n dal van doodskaduwee wat ek beleef. Dit knaag aan my. Iets wil my nie laat los nie.

Dit is God, dink ek, wat met my in die donker nag bly worstel.