Na die kongres, vier dae van hordes referate oor die resepsie van Openbaring van die tweede eeu tot die middeleeue met hoogs tegniese referate deur spesialiste wat hul storie ken en meestal al jare op hul gebied gewerk het, vat ons die pad huis toe. Ons het 'n Eurail-kaartjie en ry dus met 'n ompad deur Switzerland. Dit is 'n toweragtige ervaring, hierdie rit van Innsbruck deur Lichtenstein na Zurich. In Zurich kon ek, in die twee uur wat daar tyd was vir 'n koffie en 'n kuier, darem weer die Chagall vensters gaan kyk. Dit was 'n spesiale dag: die wonderlike tonele van die skepping, goed bewaar in hierdie omgewingsbewuste lande en dan die menslike skoonheid. Chagall was 'n meester en om die vensters te sien het 'n mens weer laat besef hoe die mistiek die lewe oopsluit en verdiep.
Uit die treinvenster die tonele van dorpies, waters, oordadige groen, valleie, woude, knus huise, en alles so skoon, so skoon, so silwerskoon. Die Oostenrykers kyk mooi na hul land.
Die rivier se water was die meeste van die tyd groenblou...
In elke dorpie is daar 'n kerk iewers in 'n fokuspunt...
Nog water...
Groen landerye
Ewige gebergtes.....
Ons ry verby die meer op die middaguur toe die son te helder was vir 'n mooi foto. Byna by die eerste oorstappunt van ons terugreis (Zurich).
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.