Nie op die manier nie.... Oor sport en min spiritualiteit

Dit kan mos nie anders nie: 'n Mens sien eers die man se oopgesperde oë. 

En jy kan ook nie sy oop mond miskyk nie. Hy is op die punt om iets te skree.

Dan, onwillekeurig, vang jou oog onmiddellik die teenstander se groot, pienk tong. 

En jy sit twee en twee bymekaar.

Dis dan dat jy wens jy ken die speler. Jy sou graag na die game oor 'n koppie koffie met hom wil praat: Is dit skok op jou gesig? Of totale verontwaardiging? Is dit desperaatheid omdat die eindfluitjie enige oomblik gaan blaas? Of is jy net baie kielierig? 

Of jy sou ook met die ander outjie, duidelik 'n flinkdinker, wou praat: Het jy geweet jou teenstander is kielierig? Speel jy altyd so vuil?

Mooi.

Dit