Schleiermacher is Gereformeerd! Oor die Kompleksiteit van Gereformeerdheid

Ek lees Cornick se baie interessante artikel oor Gereformeerde Spiritualiteit in The Westminster Dictionary of Christian Spirituality nadat ek Lane se inskrywing oor Calvinistiese Spiriutaliteit bekyk het (ja, dit is twee verskillende artikels!). 


Ek is verras deur sy oop en eerlike stelling: "Gereformeerde denke het buite alle herkenning om verander tussen die finale uitgawe van Calvyn se Institusies (1559) en die Westminster Confession (1647)." Die moedige, selfs waaghalsige ontmoeting met die Skrif wat Calvyn met waagmoed uitgedra het, het verander in 'n dooie ortodoksie. Hennie Rossouw se besonder proefskrif oor die na-Reformatoriese ortodoksie het my bewus gemaak van hoeveel inherente bedreiging daar in enige hernuwingsbeweging opgesluit is. Maar dit verras my tog uit Cornick se opmerking dat 'n hernuwingsbeweging soos die Reformasie in 'n kwessie van drie geslagte, minder as 'n eeu, so kon deformeer.


Maar die eintlike verrassing was om in die artikel te lees dat Schleiermacher Gereformeerd was, asook twee van sy bekende volgelinge (Oman en Hick). Volgens Cornick was Schleiermacher die eerste sistematikus om die houvas van die Rasionalisme en die Verligting op die teologie te deurbreek. En dit is sekerlik waar. Maar ek wis nie hy was Gereformeerd nie. Hieroor wil ek meer lees. 

Ek merk ook in die artikel dat Emil Brunner (nogal naas Barth) 'n Gereformeerde predikant was. Ek sien in my geestesoog hoe 'n paar wysbroue hieroor in die lug sou wou opgaan. 

Vir vele het "Gereformeerd" 'n klankie van starre ortodoksisme. Dat Schleiermacher, Brunner, John Hick Gereformeerd was en boonop predikante, sal sulke mense wil laat vra: Maar wat is Gereformeerd dan?  En besef ons werklik hoe 'n geweldig groot en omvattende organisme die Gereformeerde tradisie is?