Henri Nouwen skryf in sy dagstukkie van 4 Desember die volgende:

Die ewige lewe in ons voed

Die wonderlike wete dat Jesus gekom het om ons sterflike liggame met onsterflikheid te beklee, behoort ons aan te spoor om ’n innerlike begeerte te ontwikkel om gebore te word in ’n nuwe, ewige lewe saam met Hom. Dit behoort ons ook aan te moedig om maniere te soek om ons daarop voor te berei.

Daarom is dit belangrik dat ons gedurig die lewe van die Gees van Jesus – dit is die ewige lewe – wat reeds in ons is, moed voed en vertroetel. Die doop bevestig hierdie lewe, die nagmaal versterk dit, en geestelike oefeninge soos gebed, nadenke en Christelike meditasie, en om op ‘n geestelike manier te lees en te leer, kan dit verder verdiep en verstewig.

Omgang met die Woord van God en ons versterk-word deur die sakramente maak ons geleidelik gereed om ons sterflike liggame agter te laat om die kleed van onsterflikheid te ontvang.

Daarom is die dood nie die vyand wat ’n einde aan alles maak nie, maar ’n vriend wat ons by die hand neem om ons in die koninkryk van ewige liefde in te lei.

Hier is 'n lys van praktiese dinge waaraan 'n mens vashou: gedurig hou jy jou doop in gedagte. Jy gebruik die nagmaal in verbintenis met Jesus se lewe. Jy bid. Jy lees oor die dinge van God, maar jy doen dit op so 'n manier dat jy gedurig vra na hoe dit jou geloof sal versterk.

Al hierdie dinge word gekwalifiseer deur 'n intense drang, naamlik om by God te wees. Op allerhande praktiese maniere is ons dag na dag op soek na wat ons dieper sal wortel in ons verhouding met God. En niks, nie eers die dood nie, sal ons van die liefdesverhouding kan beroof nie. Daarom is ons dood 'n oorgang. Eintlik is dit die laaste hekkie wat ons moet oor om vir altyd in God se vredevolle liefde te kan rus. Hoe sal ons dan die dood vrees? Saam met Nouwen sien 'n mens die dood selfs as vriend, want dit maak, soos 'n egte vriend, vir my die pad oop om by God te kan wees.