Vrede en spiritualiteit

Henri Nouwen skryf in sy dagstukkie van 12 Desember oor die verlange na vrede as volg:

Visioene inspireer

Is die groot visioene van uiteindelike vrede onder alle mense en die uiteindelike harmonie van die hele skepping blote fantastiese feëverhale?

Nee, hulle is nie. Hulle is in ooreenstemming met die diepste begeertes van die menslike hart en wys na dié waarheid wat buite alle leuens en bedrog om, geopenbaar gaan word.

Hierdie visioene voed ons siel en versterk ons hart. Hulle bied ons hoop wanneer ons naby aan wanhoop is; moed wanneer ons in die versoeking kom om die lewe prys te gee; en vertroue wanneer agterdog na die logiese houding lyk.

Sonder hierdie visioene verdof ons diepste ideale wat ons die energie en krag gee om die groot hindernisse op ons pad, die pynlike terugslae van die lewe te oorkom. Ja, sonder hulle verloor ons lewe sy sprankel, word dit vervelig en uiteindelik vernietigend.

Ons visioene stel ons in staat om die lewe voluit te leef.

Vrede is dus iets waarna ons strewe: dit is duidelik nie ‘n gegewe in ons wêreld nie. Veral tydens die kerstyd moet ons hieraan herinner word. Die kerskind is ‘n teken van vrede wat God aan die wêreld gee. Vrede is, soos die kerskind, iets wat weerloos is. Dit is die eerste slagoffer van ons sondigheid. Maar verby die sonde, is vrede eintlik ons diepste begeerte. Ons begeer vrede omdat ons diep in ons hart weet hoe vervullend dit is. Maar wat ons hart begeer en wat ons in ons lewens jaag, is dikwels twee baie verskillende dinge. Die kerstyd herinner ons daaraan dat ons na niks beters kan strewe as vrede nie. Dit moet die belangrikste inhoud van ons lewensvisioen wees: wat sien ons as ons toekoms? Vrede. Waarop stel ons ons in die eerste plek in? Vrede. Wat is vir ons die belangrikste ideaal waarna ons kan streef? Vrede. Doen ons dit, is ons in ooreenstemming met God se wil. Want God se groot geskenk in die kerstyd aan ‘n verskeurde wêreld is die kind van vrede. Hy is die vredevors, die prins van vrede.