Wanneer die paaie van hemel en aarde kruis. Bybelstudie oor Openbaring (11).

Ek, Johannes, was op die eiland... Ek was in die Gees op die dag van die Here” Openbaring 1:9-10.

Wanneer Johannes “in die Gees” opgeneem word, neem die Gees beheer or sy lewe oor (sien ook Open. 1:10; 4:2; 17:3; 21:10). Hy is in ‘n beswyming waarin hy in ‘n ander bewussynstoestand oorgaan.  Hierdie spesiale ervaring is nie ‘n spreek in tale (soos in Handelinge 2) nie. Dit is ook nie ‘n ekstatiese ervaring wat een of ander vreemde onnatuurlike onbeheerde gevoelsbelewenis is nie.

Johannes wil daarmee sê dat hy sy profetiese boodskap van God ontvang het. Hy ontvang van God allerhande “tekens” – soos Openbaring 1:1-2 te kenne gee. Dit is visioen van dinge wat hy sien en hoor (bv. Open. 1:10 [hoor] en 12 [sien]). Hy word met die geestelike dinge gekonfronteer.

In Openbaring word die werking van die Gees veral met profesie verbind. Die sewe geeste is fakkels wat voor die troon van God brand (Open.4:5). Hulle is ook die sewe oë van die Lam wat oor die aarde uitgestuur is (Open.5:6). Hulle is dus in die teenwoordigheid van God en hulle is deel van Christus. Die Gees behoort tot die hemelse sfeer. Maar die Gees reik ook uit na mense op aarde. Die sewe Geeste weet wat gebeur by God en hulle dra hierdie boodskap wêreldwyd uit.

Hierdie spesiale onthullings beteken nie dat Johannes sy normale menslike vermoë verloor nie. Hy onthou naamlik so goed wat alles gebeur dat hy dit alles versigtig in ‘n boek kan neerskryf. Hy vertel dat hy ‘n bevel gekry het: “Skryf die dinge op wat jy gesien het” (Open.1:19), of : “Skryf wat jy sien in ‘n boek” (Open.1:11). Gedurigdeur is hy by sy volle bewussyn en altyd weer word hy herinner dat hierdie boodskap van die hemel bedoel is om op die aarde gehoor en gesien te word. Die verborge, hemelse dinge word bekend gemaak omdat dit ‘n saak van lewe en dood op aarde sal word.

Hier het ‘n mens te doen met een van die mees sensitiewe kante van ons geestelike reis. Johannes ontvang in visioene buitengewone hemelse ervaringe. Hy reis in die hemel en ontdek die plek waar God woon (Open.3:1). Die hemelse sfeer word vir hom geopen. Met ander woorde: hy sien verby die aardse realiteite na die verborge dinge waarvan mense min weet en min ervaar. Hy kom agter dat wat saak maak, nie die menslike situasie is waarin hy en die ander gelowiges verkeer nie. Hy ontdek agter hierdie menslike omstandighede iets diepers, groters en sterkers. Hy word met die geestelike dinge gekonfronteer!

Spiritualiteit gaan altyd om die verborge dinge. Die geestelike reisiger weet hy of sy leef met die oog op die verborge, dieper dinge.

Die wêreld van God word dus vir mense oopgesluit. Johannes die profeet ontvang God se woord en verwoord dit dan in mensewoorde.

Dit klink maklik, maar wanneer die mens God se verborge dinge ontdek, stuur dit sy of haar lewe in ‘n totaal nuwe rigting. Johannes word so sterk deur sy visoen aangetas dat hy vreesbevange op die grond neerval. “Toe ek Hom sien, val ek soos ‘n dooie aan sy voete; en Hy het sy regterhand op my gelê en aan my gesê: ‘Moenie vrees nie.’”

So spesiaal is sy ontmoeting met God en die visoene wat hy ontvang dat hy sommige daarvan nie eers mag neerskryf nie (Open.10:4).

Dit alles is oorweldigends. En tog, die verborge dinge en tekens wat hy sien en hoor, moet hy nou in menslike taal aan sy hoorders meedeel.

In spiritualiteit is een van die grondmotiewe hierdie spanning tussen die goddelike en menslike. Die oneindige, die ewige, die heilige tree in in die sfeer van die eindige, die tydelike, die onreine.

Hoe kan ‘n mens tog dit wat ons verstand en ons ervaring te bowe gaan, in ons feilbare taal en woorde vasvang?

Die antwoord is te vind in die werking van die Gees. As ‘n mens opgeneem word in ‘n intieme verhouding met God en God se teenwoordigheid beleef, word ‘n mens tot taal bekragtig. Jesaja sou dit in Jesaja 6 met ‘n treffende beeld uitdruk: Toe Jesaja sy eie onvermoë bely, stuur God ‘n seraf met ‘n gloeiende kool van die altaar in ‘n tang wat Jesaja se lippe aanraak sodat hy God se woord kan uitdra. Hy word tot profeet gereinig.

Dit is die wonder van die Gees: God en mens word saamgebind in ‘n noue verhouding.

Dus skryf Johannes sy boek oor God se verborge dinge. Die leser en die luisteraar lees die boek en ervaar tot vandag toe hoe vreemd, hoe snydend, hoe transformatief daardie boek is. Die mens wat reg ingestel is, luister nie na die boek sonder om daardeur getransformeer te word nie. Dit is ‘n profesie, ‘n woord van die Here.