'n Week van praat in Engeland...

Dis lente in Engeland. In Ely is die bome swaar in die blom. Ons geniet Vrydag die pragtige lente tonele uit die trein soos ons reis vanaf Heathrow.

Maar Saterdag is dit 8 grade buite met veel buie. Ons kon net sowel in ons lekker warm gesellige herfsweer in Stellenbosch gebly het.

April hier in Engeland, hoor ons, was darem die sonnigste in die afgelope 100 jaar.

Vanoggend, oor BBC 1 luister ek vroeg-oggend na die diens uit 'n United Reformed Church wat 350 jaar oud is en wat 'n lang en traumatiese geskiedenis het. Selfs in hierdie land is daar genoeg tyd op die openbare sender vir 'n ordentlike kerkdiens.

Vir eeue lank was dit 'n kerk wat in konflik met ander kerke bedryf is, word met die inleiding van die diens vertel. Die kerk kan egter nie meer bekostig om die ou konflikte van die verlede oor te baklei nie. Daarvoor is die rol van die kerk te veel in die openbare oog en die sinisme van 'n kerk-lose publiek te sterk.

Die plaaslike dominee vertel skalks dat hulle kerk deesdae darem 'n baie beter verhouding met die ander kerke het! Dit is 'n opmerking wat boek-dele vertel.

Vanoggend word die diens deur die Moderator van die kerk gelei. Dit is 'n treffende diens gelei deur iemand wat duidelik belese is, maar ook goed kan kommunikeer. Haar preek reflekteer sonder meer die gesekulariseerde samelewing van die kerk in hierdie land. Sy praat oor die kerk wat nie meer ekslusief kan wees nie - 'n warm broeiplek van mense wat dieselfde dink nie. Die kerk moet in ontferming kan uitreik na buite en 'n teken van liefde wees.

Dit is duidelik 'n preek wat 'n bloedarmoedige, self-gerigte instelling van die kerk wil bevraagteken.

Dis mooi.

Sekularisering kan in sommige opsigte net gesond wees. Dit maak die kerk bewus van wat werklik saak maak. Die dae dat die kerk baas speel in plaas van dien, is verby.

En tog, wonder ek daarna, wat maak die kerk anders as organisasies wat opheffingswerk doen en uitreik na ander?

Wat is die identiteit van die kerk wat die kerk onder andere ook inspireer om in ontferming uit te reik na ander? Maar wat is daar in die kerk naas 'n meelewing teenoor ander?

Dinsdag begin ons met ons simposium oor Bybelse Spiritualiteit in Gloucestershire. Een van die referate gaan juis oor Bybelse Spiritualiteit in 'n gesekulariseerde konteks. Ook in Spiritualiteit sal 'n mens moet vra na dit wat in ons tyd eie aan die Bybelse teks en die kerk is en behoue kan bly.

Drie universiteite uit S.A. en twee uit Europa vergader in 'n geslote konteks om te luister na 'n tiental referate oor Bybelse Spiritualiteit met hierdie simposium. Ons gaan die aard en parameters van die dissipline bespreek, maar dan ook heel spesifiek kyk na spesifieke Bybelse tekste. Ons wil veral kyk watter verskil maak Bybelse Spiritualiteit aan die lees van die Bybel.

Die referate is voor die tyd gesirkuleer sodat daar genoeg tyd is vir bespreking. Ons gaan ook kyk na die pad vorentoe: ons hoop om 'n netwerk aan die gang te kry wat samewerking op internasionale vlak kan voortsit.