Vroomheid en heiligheid - 'n vergelyking

Om die twee kernwoorde van vroomheid en heiligheid verder te verstaan en om die rykheid van spiritualiteit te illustreer, is dit goed om hulle met mekaar te vergelyk:

Vroomheid het te doen met ontsag vir God wanneer God ‘n mens aanraak. ‘n Mens staan terug, maar is terselfdertyd ook geboeid deur God se ontsaglikheid. Deur hierdie ontsaglike aanraking ontvang ‘n mens nuwe lewe. Hierdie nuwe lewe kom na vore in allerhande deugde wat ‘n mens uit eerbied vir God uitleef. Om ‘n vroom mens te wees is om ‘n deugsame mens te wees. wat ‘n lewe vol positiewe waardes najaag in eerbied vir God as die skepper van die lewe en die heelal.

Heiliging het ook te doen met God wat ‘n mens aanraak. ‘n Mens word verteer en deursuur deur God se heiligheid. In die Ou Testament het dit te doen met allerhande rituele en veral met die tempel as plek van God se heilige teenwoordigheid. Soos Moses sy skoene moet uittrek wanneer hy in God se heilige teenwoordigheid kom (Ex.3:5), moet iemand wat na die tempel gaan, gereinig word en offer (bv. Mt.8:4). Deur heiliging word ‘n mens losgemaak van die sfeer van die onreinheid en oorgeplaas in die ruimte van heiligheid. In hierdie proses is God dinamies aan die werk op al die lewensterreine van die mens: die sosiale, liggaamlike, kulturele, etiese en godsdienstige. ‘n Heilige is iemand wat aangetrokke voel tot God se heiligheid, deur God gesuiwer word van die kwaad en wat gelei word tot, soos Waaijman dit stel, ontoeganklike lig.

In die een geval is dit God se ontsaglikheid wat vir ‘n mens aantrek tot ‘n nuwe lewe. In die ander geval is dit God se heiligheid wat ‘n mens intrek in ‘n sfeer van reinheid en skoonheid. Wie deur God aangeraak word, ontwaak tot ‘n nuwe bestaan en staan verstelpt voor die lewe as ‘n kosbare gawe. As God ‘n mens aanraak wil ‘n mens nuut leef, anders wees. En wie deur God in heiligheid aangeraak word, word weggeneem in ‘n ruimte van donkerte, onreinheid, lelikheid, onheiligheid en word aangevuur om in reinheid te leef.

In albei gevalle word die mens weggeneem uit sy ou lewe en getransformeer om met God in ‘n nuwe verhouding te leef. In albei gevalle is dit die karakter van God as die Ontsaglike en as die Heilige wat die aard van die transformasie bepaal.

Die geestelike mens is die mens wat nuut en anders leef. In die lewe van die geestelike mens sien ‘n mens die ontsaglike krag van God raak. Maar die geestelike mens is ook die mens wat heilig en rein leef. In die lewe van die geestelike mens sien ‘n mens die enorme gloed van heiligheid wat die mens afsonder van al die vaal verdrietighede en onreinhede van die ruimte buite God.