Om met God wakker te word. Oor die onderskeiding van die Gees (9)

In my reeks oor onderskeiding van die Gees, is ek telkens bewus van die keersy van hierdie onderwerp. Wanneer ‘n mens soek na die wil van God, dan beteken dit ‘n mens moet bereid wees om jou eie wil prys te gee.

Dit is teen hierdie agtergrond dat ek aangespreek voel deur ‘n opmerking van Bonhoeffer wat ek raakloop. Hy skryf:

In die eerste oomblikke van die nuwe dag pas al ‘n mens se eie planne en bekommernisse nie. Dit is ook nie ‘n tyd om besig te wees met al jou ywerige planne vir die dag se take en werkies nie. In die nuwe oomblikke, 'n gawe, pas iets veel groters en mooiers. 

Ek ervaar 'n spesiale oomblik terwyl ek met hierdie gedagte bind.

Met die nuwe dag se aanbreek, is dit eerder tyd vir God se bevrydende genade, om te wees in God se seënende nabyheid.

Dink daaraan: om soggens wakker te word, bewus van al die goedheid wat God aan ‘n mens gee... Dit beteken dat jy niks vanselfsprekend aanvaar of oor niks beheer wil uitoefen nie. Dit is nie die regte tyd, die goeie oomblik vir alles wat jy wil, al jou groot planne en berekeninge nie.

Wanneer ‘n mens uit jou slaap wakker word, is die eerste ding waarvan ‘n mens bewus raak, hierdie groter, dieper en waardevolle wete: jou hart is dan gedoop in vreugde en dankbaarheid.

Maar daar is meer. Bonhoeffer sluit af met ‘n veelseggende frase. Die eerste oomblikke van die oggend is die grootste vreugde om wakker te word in die teenwoordigheid van God. Gelukkig, geseënd, vol vreugde is die mens wat weet hy of sy kan die nuwe dag binnegaan, naby aan God.

Gebed, Bybelstudie, al die vroom dinge wat ons soggens meen om te doen, kry ‘n ander waarde vir my in die lig van Bonhoeffer se sagte, kort woord. 

Sy opmerking laat my skielik nuut dink oor oggend-stiltetyd. En ek dink aan wyses, die wat werklik gelukkig was, oor baie eeue wat nie hul dag daarsonder kon en kan begin nie. Goed begonne, immers...

Soggens, só moet ‘n mens daaraan gewoond raak, moet ‘n mens wakker word, elk oggend, in God se geselskap. Dit is dan nie die vroomheid wat tel nie. Dit is nie die las van jou eie prestasie wat jy moet bly dra nie. Ook nie die dag wat wag – lekker of swaar – is dit wat in fokus is nie. Jy behoort nie aan jouself nie.

Maar wat saak maak, is om geborge, geanker te wees in die Onverganklike. Dit maak 'n mens vry: die eerste wete - God is by my!

Om saam met God wakker te word.... Om in die Liefde wakker te word. Ook dit is God se wil vir ons lewe.