Wat gebeur
wanneer ‘n mens bid? In sy boek oor spirituele praktyke gebruik Driskill
gedagtes van Calvyn om daaroor na te dink. Hy vertel hoe verras mense is as
hulle hoor dat Calvyn gebed benader het in die lig van die mistieke eenheid van
God met die mens. Trouens, Calvyn het
gebed as die belangrikste geestelike praktyk beskou.
Terwyl ek
die opmerkings lees, besef ek hoe die praktyk van ons gebede bepaal word deur
ons verstaan van gebed. Kru-weg sou ‘n mens kon dink dat gebed ‘n kans is om
sekere versoeke aan God te rig. Maar gebed, in Calvyn se perspektief, is in die
eerste plek om in God se teenwoordigheid te wees en om te deel aan God se
intieme verhouding met die mens. Dit is gebed wat ‘n mens se geestelike vorming
bepaal en stuur.
1. Bid is om
by God te wees. Dit is nie in die eerste plek om met God te praat nie. ‘n Gebed
beteken dus om alle aandag op God te rig. Die dinge wat ‘n mens se aandag kan
aftrek, moet vermy word. Die alledaagse lewenspatroon word onderbreek. Voor of
na die dagprogram, of selfs in die hitte van die dagtaak, skep ‘n mens ‘n kans
om weg te kom en voor God te gaan staan.
Wanneer ‘n
mens ‘n gebed begin, is dit met die voorneme om allerhande los gedagtes te
verban en te vermy, om al ‘n mens se gewone doenigheid op te skort en in God se
teenwoordigheid in te gaan.
Dit beteken
dat ‘n mens jou doelbewus losmaak van los gedagtes wat die aandag van God
wegneem of ‘n plek opsoek wat ‘n mens in afsondering by God kan laat wees. Gebed
is ‘n tyd van konsentrasie en fokus.
2. Gebed kom
uit ‘n opregte hart na vore. ‘n Koue hart kan nie bid nie.
3. Gebed het
ook met ‘n gebroke hart gedoen. In God kom ‘n mens tot rus in jou onrus, vind ‘n
mens stabiliteit in tyd van onsekerheid wanneer ‘n mens jouself en jou gebreke
aan God ontbloot. Gebed is dus nie ‘n vriendelike gesprek met God nie. In gebed
stort mense hul teleurstelling en spyt oor hul eie mislukkings voor God uit om
van God vergifnis te kan kry. Gebed is daarom ‘n oefening in nederigheid, ‘n
bewuswording van jou plek in die skepping en in ‘n gemeenskap. Gebed is dus om
jouself aan God se ontferming toe te vertrou.
4. Gebed is ‘n
vertroue dat God mens tot ‘n volwasse geloofslewe lei. Mense houvas aan die
krag wat God gee om sinvol te kan lewe. Gelukkig , besef hulle en bid hulle, is
daar uitkoms, kan mense buite hulleself ‘n bron van besieling en bemagtiging
vind. Juis daarom wil hulle in gebed deel hê aan die intieme verhouding met God
waaruit nuwe geestelike groei gebore word.
Boeiend is dat Driskill skryf dat hierdie gedagtes van Calvyn oor gebed eintlik sentrerende gebed is: dit is kontemplatiewe gebed, wat ingestel is op die mistieke eenheid met Christus. 'n Biddende mens soek om met 'n hele hart by God te wees, om met 'n brandende hart vir God te aanbid, om in berou deur God hernuwe te word en om met vertroue op God se teenwoordigheid die geestelike reis te bly loop.
