Sonde-obsessie en die Onderskeiding van God se wil (2)

Een van die groot uitdagings in die geestelike lewe is om in ‘n rein gewete voor God te leef.

Maar ‘n rein gewete kom nie vanself nie. Om rein in ‘n mens se gewete te wees vra in eerste instansie van jou eerlik ondersoek van jou eie lewe en ‘n kritiese, versigtige ontleding van wie ‘n mens is

In die geskiedenis van spiritualiteit speel self-ondersoek ‘n prominente rol. Om God se wil vir ‘n mens se lewe te ontdek, moet ‘n mens in staat wees om afstand te neem van jou eie lewe en krities daarna te kyk.

Geestelike skrywers het daarom aanbeveel dat 'n mens herhaaldelik en gereeld jou gewete ondersoek. Dit is, beklemtoon hulle, noodsaakik vir geestelike groei.

Self-ondersoek is dus ‘n aspek van die onderskeiding van God se wil vir ‘n mens se lewe.

Self-ondersoek het te doen met die ondersoek van ‘n mens se gewete. Wanneer ‘n mens jou eie lewe bekyk, wil ‘n mens versigtig vasstel wat in ‘n mens se lewe reg loop en watter verkeerde dinge daarin voorkom. 'n Mens moet in die reine kom oor die dinge wat 'n mens negatief en vernietigend in jou gewete bind en jou vashou in 'n gevangeneskap van kwaad.

Die doel hiervan is altyd weer om met sekerheid te kan weet dat ‘n mens tot eer van God leef.

Hoeveel van mense wat geestelik op reis is ondersoek gereeld hul gewete?

Terwyl vele mense nog nie genoeg andag hieraan gee nie, is daar ook weer ander mense wat in hul geestelike reis deur hul gewete veroordeel word en diep daaronder ly. Daar is 'n sekere groep mense wat die slagoffers van hul gewete word.

Die sinvolle gebruik om dikwels ‘n mens se hand in eie boesem te steek en jouself te ondersoek, het in baie gevalle in ‘n neerdrukkende, masogistiese beheptheid met sonde verander. Dan bly ‘n mens behep met die negatiewe begeertes, drange, gedagtes en dade waarin ‘n mens verval het.

Dit is inderdaad ‘n wesenlike gevaar dat ‘n mens kan vasval in sulke negatiewe gevoelens oor wat in ‘n mens se lewe fout gegaan het.

Die punt is juis dat ‘n mens nie vasval in wat verkeerd loop in jou lewe nie, maar dat ‘n mens die negatiewe onderskei van die positiewe dinge. Gedurig wil ‘n mens vasstel wat in ‘n mens se lewe is tot eer van God en wat vernietigend inwerk op ‘n mens en op die verhoudinge waarin ‘n mens lewe.

Die bewussyn van die slegte staan dus steeds weer in samehang met die bewussyn van die goeie. ‘n Mens herken jou eie sondigheid, maar dit word steeds afgeweeg teenoor die aspekte van ‘n mens se lewe wat iets vertel van die mens se geestelike groei. Die fokus op eie sonde is juis om bewus te bly van daardie dinge wat ‘n mens se lewe bedreig en wat ‘n mens se geesteike groei terughou. Die belangrike is dus die geestelike groei – daardie weg wat ‘n mens gaan waarop ‘n mens ook sterker word, nader aan God kom en groter genesing in ou lewe ervaar.

Die ondersoek van 'n mens se gewete moet 'n mens tot vryheid in die Here bring. 

Dit is op hierdie geestelike groei en vryheid wat die fokus in onderskeiding val. ‘n Mens kyk na jou sondigheid juis om dit te bestry, nie om daarin verstrik te word nie.

Die gereelde ondersoek van ‘n mens se gewete is dus praktiese ‘n oefening in die bewuswording van God se genade in ‘n mens se lewe. Wanneer ‘n mens aangekla staan voor jou eie gewete, kan ‘n mens weer elke keer herken hoe God aan die werk is in jou lewe.  Die self-ondersoek is bedoel om daardie remminge teen die werking van God se genade in ‘n mens se lewe te herken en te bestry. Dit is omdat ‘n mens bewus is van God se genade-werking in ‘n mens se lewe dat jy daarop ingestel is om die werking van sonde te onderskei en uit te daag.