Tant Alie in Manhattan?

Dit is 'n grou herfsdag hier in New York se Manhattan. Ek is op pad na Mommsa, maar moet van die moltrein die pad deur Central Park loop, al langs die boonste reservoir.

Vaal, alles is grys en vaal, soos my eerste foto wys.  Die takkies op die voorgrond wys hoe naby die winter is. Oral loop ons op 'n mat van afgevalde blare - d.w.s. die blare wat nie deur die skoonmaakspanne bymekaar gehark en weggery is nie.

Hier is die foto met die gebou van Manhattan agter die reservoir op die horison:

Maar, soos alles in die lewe, is daar ook die briljante kant aan hierdie grou dag. Hier en daar staan daar nog 'n boom in wonder-geel kleur getooi en ek het gelukkig my kamera byderhand om die indrukke vir altyd met my saam te neem.

Ek verwonder my oor die skoonheid van die natuur, oor die enkele boom wat gloei van kleur, lewe en warmte.

En die boom maak my terugdink aan tant Alie se Dagboek waarin sy vertel hoe sy op Nuwejaarsdag die oggend vroeg 'n spesiale gebedstydjie deurgebring het om haar in te stel op God se wil wat in daardie jaar in haar lewe soveel nuwe dinge sou bring. Sy is terneergedruk. Die Boere-oorlog en die neerdrukkende gang daarvan, maak haar angstig.

En daarna, nadat sy berusting in haar gebedstyd gevind het en haarself, "in die Vaderskoot" oorgegee het, staan tant Alie op, te midde van die grou herfstyd wat die oorlog oor haar en haar mense gebring het en - sy gaan op die plaas rondloop. Die rus wat sy in die gebedstyd gevind het, vind sy deur haar pragtige plek op die plaas bevestig. Die natuur onderstreep die nabyheid van God in die grou tye.

Dit gebeur nie sommer net dat grou tye vir 'n mens deur 'n tower-oomblik opgeklaar word nie. Maar vir hulle wat in die geloof leef, is daar om een of ander verborge rede, altyd weer 'n rede te vind, iewers, onverwags, onaangekondigd, eenvoudig, om tot vrede te kom.

Sommige slim mense wat baie oor die dinge lees, vertel dat dit veral sterk in gereformeerde spiritualiteit is: om een of ander rede sien mense van die hervorming God se hand meer in die skepping raak. Hulle skryf dat daar iets inherents ekologies aan gereformeerde spiritualiteit is.

Ek herkou nogal dikwels hieraan. Tant Alie was toe nie so uniek nie....