Ek ervaar, U, Uself, o Oneindige, Ontfermende God – U Self.
Dit gebeur nie deur of in oomblikke waarin ek oor U praat met mooi gedagtes en pragtige Godswoorde nie. Maar U kom na my, kom woon by my van aangesig tot aangesig. Ek kom voor U te staan, die Een wat my lewe binnetree.
U, die Gewer van die lewe, kom Self na my en maak my lewend.
In die tye van vreugde kom U voor my staan. In my lydens-oomblikke voel ek U is naby. U word vir my die Alfa en die Omega, die Begin en die Einde van alles.
My hart word U woonplek. In die buiten-gewone is U daar, maar, onpeilbaar, ook in my hartstwyfel-tye, die vallei-tye, kom wys U my die wonde om te voel.
Dit is Uself wat na my kom. Nie in die woorde oor U nie. En U is ook nie net in die name wat ek uitroep nie. U kom by my binne, U, Gees, kom by my staan.
En dan verstom my slim praatjies. My mooi gedagtes kom tot ‘n einde.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.