Wie dink ooit aan Daniel as ‘n student van die Bybel? Ons ken hom as ‘n dapper mens in die leeukuil en as ‘n profeet wat wonderlike gesigtes sien (bv van die Menseseun in Dan.7:13 e.v.).
En tog, in Daniel 7, sien ons hom ywerig aan die lees. Hy is besig om die profeet Jeremia te lees en na te dink oor Jeremia se profesie dat Jerusalem 70 jaar lank ‘n puinhoop sal wees.
Daniel ken sy Bybel en lees dit met graagte.
Sy betrokkenheid by die Bybel is gebore uit sy geestelike instelling. Sy lees van die Bybel het te doen met sy verhouding tot God. Die boek Daniel vertel ‘n paar keer meer van Daniel se geestelike lewe. Dit teken byvoorbeeld Daniel se bekwaamheid. Hy is 'n mens met 'n skerp verstand: In Daniel 1:4 word die leser van die boek vertel dat Daniel ‘n mooi, slim, ingeligte en wyse man was. Ander plekke in die boek beklemtoon dit (1:7, 20; 2:14; 4:8; 5:4).
Maar Daniel is nie net 'n slimjan nie. Hy is vir geen oomblik bang om die waarheid te praat nie – ongeag die gevolge (Dan. 4:9). Hy deel ook nie sy besondere kennis met ander om deur hulle betaal te word nie en hy kan nie omgekoop word nie (Dan.5:18; 6:4 e.v.). Sy wysheid het gepaard gegaan met vreesloosheid, opregtheid en eerlikheid.
In ons byeenkoms in Gloucestershire praat Briggs hieroor: Daniel verteenwoordig die “wyse” mens wat met toewyding aan God en met integriteit teenoor ander optree en dit is as 'n wyse mens dat hy die Bybel lees. Hy skryf in sy referaat oor die beeld wat Daniel het:
The result is a portrait of Daniel the wise man, seer, apocalyptic prophet, and powerful member of a foreign government, who does not know how God will sort out the problems of his time. But he does know that holiness, faithfulness, prayer and study are the appropriate next steps to take, along with the continued embodiment of his public calling to serve the king – whether by way of confronting the Babylonian king or governing on behalf of the Persian king.
Wanneer Daniel dus die Bybel optel om te lees, doen hy dit as iemand wat met sy lewe en woord ‘n geestelike reis met God afle. Sy studie moet vanuit sy noue verhouding met God verstaan word.
Hieroor wil ek verder nadink, veral ook aan die hand van Briggs se bespreking van Daniel. In sy aanbieding gaan dit naamlik oor die groot vraag hoe ‘n mens se instelling jou lees van die Bybel kan stuur en bepaal. Lank voordat ‘n mens die Bybel optel, is daar in sekere faktore wat die uitkomste van die lees van die Bybel gaan bepaal. Die houding van die mens wat die Bybel optel om dit te lees, is deurslaggewend.
Wat Daniel 9 so interessant maak is hoe dit Daniel as Bybelleser beskryf . Hier lees ‘n mens meer oor hoe die Bybel nadink oor watter soort mens met watter houding die Bybel lees.
Dit is maar een van die boeiende kante van die hoofstuk. Maar net om die hoofstuk rustig, op sy eie, deur te lees, is al ‘n ervaring.
Hier is die gedeelte, waarin die toewyding van die Bybellesende Daniel geïllustreer word:
1. Dit was in die eerste regeringsjaar van Darius seun van Ahasveros. Hy was van geboorte 'n Mediër maar het koning geword oor die Galdese ryk. 2 In sy eerste regeringsjaar het ek, Daniël, uit die Skrifte vasgestel dat volgens die woord van die Here wat tot die profeet Jeremia gekom het, Jerusalem sewentig volle jare 'n puinhoop sou wees. 3 Daarom het ek my na die Here God gewend in gebed en smeking: ek het gevas, rouklere aangetrek en as oor my kop gegooi. 4 Ek het tot die Here my God gebid en bely: “Ag, Here, groot en ontsagwekkende God, U handhaaf u verbond en u trou teenoor dié wat vir U liefhet en u gebooie gehoorsaam. 5 Ons het gesondig, ons het oortree, ons het verkeerde dinge gedoen, ons was opstandig en het nie gelewe volgens u gebooie en u bepalings nie. 6 Ons het nie geluister na u dienaars die profete nie, wat in u Naam ons konings, ons leiers, ons familiehoofde en die hele bevolking aangespreek het. 7 U is regverdig, Here. Dit is onsself wat hierdie ellende oor ons gebring het, oor die mense van Juda, oor die inwoners van Jerusalem, oor die hele Israel, dié wat naby is sowel as dié wat ver is, ver in al die lande waarheen U hulle verstrooi het oor hulle ontrou teenoor U. 8 Here, hierdie ellende het oor ons, oor ons konings, oor ons leiers en oor ons familiehoofde gekom omdat ons teen U gesondig het. 9 Maar U, Here ons God, bewys barmhartigheid en U vergewe, al was ons opstandig teen U. 10 “Ons was nie aan U, Here ons God, gehoorsaam nie, ons het nie volgens u wil gelewe nie, u wil wat U deur u dienaars, die profete, aan ons gegee het. 11 Die hele Israel het u wil oortree; hulle het afvallig geword en nie na U geluister nie. Daarom het U die vloek wat met 'n eed bevestig is en wat opgeteken is in die wet van Moses, die dienaar van God, oor ons laat kom. Dit is omdat ons teen U gesondig het. 12 U het die woorde wat U in verband met ons en ons regeerders uitgespreek het, in vervulling laat gaan en hierdie groot onheil oor ons gebring. Daar het nog nooit op die aarde so iets gebeur soos in Jerusalem nie. 13 Al hierdie onheil het oor ons gekom net soos dit geskryf staan in die wet van Moses; tog het ons, Here ons God, nie ons saak met U reggemaak deur ons van ons sonde te bekeer en in te sien dat U doen wat U sê nie. 14 Daarom het U ons hierdie onheil nie gespaar nie maar dit oor ons gebring. Here ons God, U is regverdig in alles wat U doen, ons het nie na U geluister nie. 15 “Here ons God, U het u volk deur u groot mag uit Egipte gelei en daardeur u Naam groot gemaak soos dit vandag nog is. Maar ons het gesondig, ons het verkeerd gedoen. 16 Here, U het reddingsdade gedoen, neem tog u toorn en u woede weg van Jerusalem, u stad, u heilige berg, want deur ons sonde en deur die oortredinge van ons voorvaders spot almal rondom ons nou met Jerusalem en met u volk. 17 Ter wille van Uself, hoor tog my gebed en smeking, en verskyn tog tot redding van u verwoeste heiligdom. 18 Luister tog, my God! Hoor ons tog! Sien tog ons verlatenheid raak, en dié van die stad waaroor u Naam uitgeroep is. Ons pleit by U om ontferming, nie omdat ons regverdig is nie, maar op grond van u groot barmhartigheid. 19 Hoor, Here! Vergewe, Here! Gee tog ag op ons en tree op! Ter wille van Uself, moenie talm nie, my God. U Naam is oor u stad en oor u volk uitgeroep.” 20 Terwyl ek nog praat en bid en my sonde en die sonde van my volk Israel bely en by die Here my God pleit vir sy heilige berg.
