Dit is iets
heel anders om met iemand te praat as om oor iemand te praat.
Baie woorde
sal jy nie waag om te sê as die persoon oor wie jy praat ook daar is.
'n Wysheid
wat ek nooit kon kwytraak nie, en by my daarna lewenslank bly, het van 'n ouer
kollega gekom: "Praat oor ander mense asof hulle by jou is."
Iets hiervan
vertel vir my meer van 'n verhouding: 'n
verhouding bestaan tussen twee mense. Dit is, soos Buber dit vertel, 'n ek-jy
saak.
'n
Verhouding het 'n sterk houvas op mense. Om met iemand anders in 'n verhouding
te staan, is iets anders as om iets te besit of om oor iets te praat.
Dit is dan
ook die belangrikste wat 'n mens van spiritualiteit kan sê: Spiritualiteit gaan
oor 'n verhouding tussen God en mens.
Maar, skryf
Speelman in 'n artikel oor spirituele praktyke, wat dan van ekologiese
spiritualiteit? In ekologie gaan dit om die verhouding van die mens tot die
omgewing. Die mens soek om die wêreld te bevry van die vernietigingsproses wat
dit onder die mens ondergaan.
In ekologiese
spiritualiteit gaan dit egter steeds om 'n verhouding. Die geestelike mens neem
die omgewing waar terwyl dit in pyn is oor wat mense daaraan doen. Maar wanneer
die geestelike mens soek om hierdie pyn om te keer en die omgewing te herstel,
is dit omdat hulle God se stem herken. Hulle hoor God vir hulle sê, "Jy mag
nie doodslaan nie."
Hierdie
"persoonlike" verhouding met die wêreld van God, betrek die mens om
iets daadwerkliks te doen, om intens betrokke te raak en om 'n verskil te maak. Die wêreld is dus nie 'n besitting wat 'n mens beheer nie. Die wêreld is die Ander wat roep om liefde. Ekologiese spiritualiteit is dus nie maar net nog 'n tema nie. Dit is om verander te word deur die appel van 'n Geliefde.
