My siel is aan U verkleef - om oor God te peins (Ps.63:9)

Die Psalm-boek is vol van meditasie. Psalm 119 loop oor van die nadenke oor die wet as woord van God.

Maar dit kom pragtig uit in Psalm 63. Hier word byvoorbeeld die innige verlange van die Psalmis in sy tyd van nood op ‘n kritieke oomblik in vers 7 met meditasie verbind. “As ek aan U dink op my bed, oor U peins in die nag, dan weet ek: U is vir my ‘n hulp (Nuwe Vertaling). Die Ou vertaling vertaal dit ook min of meer so, maar die laaste deel lees: “as ek in die nagwake oor U peins.”

Dit is sulke gelaaide, pragtige meditatiewe taal: om oor God te “peins”, in die “nagwake”. Om te waak, te dink, te peins – oor God. Dis nog nie slaaptyd nie – op my bed in die nag is dit waaktyd.

En die psalmis skryf nie abstrak hieroor nie. Hy praat peinsend met God: “oor U”, skryf hy sy gebed neer, “oor U” dink ek. Dit is nie historiese taal oor wat God altyd gedoen het nie, of teologiese gesprekke oor hoe God dit gedoen het en wat dit beteken nie. Dit is liefdestaal wat in gebed uitgedruk word. God sit op die rant van die bed, wagtend op die liefdestaal van die een wat mediteer, gereed, ja, selfs gretig, om te antwoord.

Hoe van naby gebeur dit nie alles nie. In vers 9 volg: “Ek bly altyd naby U, u hand ondersteun my.” Maar in die Ou Vertaling is dit meer intens: “my siel is aan U verkleef; U regterhand ondersteun my.” Die peins oor God hang ten nouste saam met die intieme, nabye ingesteldheid op God, die gerusstellende ervaring van die teenwoordigheid van die Beminde, die Geliefde, om verkleef te wees aan God!

Hoe kan ons dan tog ooit vir God bid, as ons nie bedink en oordink en mymer en peins oor waarmee ons besig is nie en waarin ons ons begewe nie. Waar iemand peinsend met God praat, skenk God die aanskouing, die ervaring van God se heerlikheid en mag. En, soos elders in hierdie blog gewys is, is die heerlikheid ‘n teken van God se oorweldigende, vervullende teenwoordigheid. Die mistieke ervaring is om met God te praat, om in ‘n liefdesverhouding met God in te stap, om in God se heiligdom God se sterkte en heerlikheid te aanskou. As ons daaroor peins, sodat ons siel “verkleef” is aan God, bring dit ons by God in klaar aanskouing.

Dis ‘n voorreg om gelowig te kan wees – ‘n genade-geskenk. En dit bring soveel vreugde en vryheid.