Oor Geestelike Oefeninge. Psalm 126.

Oor Geestelike Oefeninge. Psalm 126.

Psalm 126 is ‘n kort teks, met net 6 verse. Dit word ‘n “pelgrimslied” genoem. Dit vorm deel van ‘n hele groep van sulke liedere wat as versameling in Psalms 120-134 gevind word. Die Ou Vertaling noem hierdie groep “bedevaartsliedere.” Dit gaan om mense wat op reis is, net soos Israel van ouds uit die land van slawerny gereis het.

Die Psalm lui so:

‘n Pelgrimslied. Toe die Here die lot van Sion verander het, was dit vir ons soos 'n droom. 2  Ons het gelag en gesing. Onder die nasies het hulle gesê: “Die Here het groot dinge aan hierdie mense gedoen.”  3  Die Here hét groot dinge aan ons gedoen; ons was bly. 4 Verander tog ook nou ons lot, Here, soos U droë spruite in die Suidland in waterstrome verander. 5  Wie met trane saai, sal die oes met gejuig inbring. 6 Al loop hy en huil terwyl hy die saaisak dra, hy kom juigend terug terwyl hy sy gerwe dra.

Die Psalm bestaan uit twee dele.

Die Psalm onthou heel aan die begin hoe God die volk uit Egipte bevry het. Die Here het die lot van Sion verander. Die volk was in ballingskap in ‘n ver land. Maar God het hulle lot omgekeer. God het hulle uit die land van slawerny gelei. Hulle was vir jare as pelgrims op pad terug na die beloofde land. Twee keer word in verse 2 en 3 verwys na die groot dinge wat die Here vir die mense van God gedoen het. Deur hierdie daad van bevryding kon die volk na die stad Jerusalem terugkeer en het al hulle drome waar geword.

Herinneringe aan die verlede, aan die groot dinge in die geskiedenis, is mooi.

Maar dit is nie genoeg nie. Om iets te onthou kan ‘n vryblywende, dalk ‘n interessente of miskien selfs ‘n aangename saak wees. Maar herinneringe aan die verlede en sy groot oomblikke is net die eerste deel van die Psalm (verse 1-3). Dit is vir die Psalmis bloot net die inleiding tot die belangrike.

Die tweede deel (verse 4-6) vertel wat regtig saak maak. Hierdie deel begin oratief: “Verander tog nou ook ons lot, o Here.” Dit is ‘n gebed dat wat God in die verlede gedoen het, ook in die lewe van die huidige geloofsgemeenskape ‘n werklikheid sal word. Dit vertel sommer aan die begin die volle verhaal: die mens begeer om dieselfde wonderbare transformasie van die volk van ouds te ervaar.

Die gebed druk ‘n verlange en intense begeerte uit. Die Psalmis wil ten alle koste self die groot dinge ervaar wat God voorheen vir ander gedoen het.

Dit is op die punt dat die Psalm tydloos word en tot mense van elle eeue praat. Die psalmis is die voorbeeld van gelowiges wat verlang na die Goddelike transformasie en dit in hulle bestaan wil ervaar. ‘n Mens, sê die Psalmis, kan met baie herinneringe leef sonder dat dit ‘n mens se lewe verander. Maar die egte, feesvierende pelgrim is iemand wat nie daarmee tevrede wil wees nie.  

Hierdie soeke na die verskil, na transformasie in die lewe van mense wat tans op reis is met God, is die punt van die Psalm.

Hoe gebeur dit dan dat mense verander word en getransformeer word?

Die Psalm is presies oor hierdie rede geskryf: Dit wil mense vertel hoe die transformasie kom.

Hiermee het ons by die hart van die saak uitgekom: transformasie kom tot die persoon wat ingestel is op geestelike oefening, wat deur toewyding daarna verlang en dit vuriglik begeer. Dit is verder ook die man wat saai, met trane. Dit is die man wat die gerwe inbring, met sweet en swaarkry.

Dit gaan om geestelike oefening, of geestelike dissipline.

Kommentatore onderstreep dat hierdie Psalm fokus op mens se volharding. Deur vas te byt, deur nie tou op te gooi nie, deur te bly saai en te oes, deur geestelike oefening en dissipline, wag ‘n mens op God se genade.

Geestelike oefeninge en toewyding reinig die mens van blokkasies en skep in die mens daardie rein hart wat ingestel is op die verhouding met God.

Dit is nie soseer die oefeninge wat so belangrik is nie, maar wat die oefeninge aan ‘n mens doen. Deur geestelike oefening ontdek ‘n mens dat agter al die uiterlike dinge, dinge skuil wat ‘n mens se eie lewe nuut kan maak. Deur alles wat ‘n mens weet, te verinnerlik, kan ‘n mens al wat vaal woestynplekke op die reis verbysteek en uitkom by die paradysplekke, by die goddelike – by dit wat ‘n mens se lewe volmaak en vul, waar die waters van rus is. Maar vir hierdie verinnerliking moet ‘n mens jou inspan met geestelike oefening.