Opstand in die kerk.

In Oostenryk het 'n groep gelowiges opgeroep tot opstand teen die kerkleiding omdat die selibaat 'n voorvereiste vir die priesteramp is. In die berig hier onder (in Woensdag se Trouw) word vertel van kritiese geluide wat 'n kerkleier in Antwerpen in België laat hoor.

Hy beïndruk my wanneer hy sê dat die selibaat vir die priesteramp sinvol is, veral in ons maatskappy waarin seksualiteit gebanaliseer word. So 'n uitspraak beklemtoon dat seksualiteit 'n gawe is wat nie vulgêr gemaak moet word nie.

Priesters, impliseer sy antwoord verder, wys daarop dat 'n mens se lewe sonder seks vervullend en sinvol kan wees. Daarmee relativeer hy die manier waarop seksualiteit in ons samelewing buite alle verhoudinge opgeblaas word.

Terselfdertyd vertel sy opmerkings vir ons watter groot offerandes mense bereid is om te bring wanneer hulle kies vir God. Alles, ook hul seksualiteit, word deur hul liefde vir God gedryf.

Dit is alles goeie argumente. Maar daar is ook 'n donker kant aan die kerk se absolute eis dat priesters selibaat moet wees. Dit kan daartoe lei dat die waarde van die  huwelik en seksualiteit, juis teen die bedoeling in, gedegradeer word tot maar net 'n sekondêre verskynsel. Daar sit ook iets hartverskeurends aan die onderliggende gedagte dat getroude mense minder goeie predikante/priesters uitmaak. En as 'n mens dink aan die groter toneel waar die groot wêreldkerke (Anglikane, Ortodokse, Protestante) getroude mense tot die amp toelaat, val dit in ons tyd op dat die Rooms-Katolieke kerk so min begrip vir die ekumene, of die groter wysheid van die kerke toon.   

Dit is in hierdie konteks dat 'n mens die opmerkings van die biskop van Antwerpen besonder sinvol en baie dapper vind. Dit was vir my goeie leesstof.

Terwyl ek dit lees, nietemin, het ek besef watter groot uitdagings wag op die kerk. Want die kwessie van getroude priesters is net een uitdaging. Dink maar aan die groter kwessie van die vrou in die amp.

Hier volg die berig:

Getrouwde priesters kunnen de 'pastorale dienstverlening verrijken'. Het Vaticaan moet celibatair leven niet langer verplicht stellen, vindt de Antwerpse bisschop Johan Bonny. Vorige week veroordeelde paus Benedictus XVI kerkelijke rebellie nog met opvallend harde woorden.

'Ik geloof in de waarde van het ongehuwde priesterschap, zegt Bonny in de Vlaamse krant de Standaard. 'Zeker in een consumptiemaatschappij als de onze, waar seksualiteit soms wordt gebanaliseerd, kan de ongehuwde priester een bijzondere waarde hebben als profetisch teken. Anderszijds zou ik ook graag getrouwde mannen tot priester wijden, als dat zou kunnen.'

Niet alleen
Bonny zou zeker niet de enige zijn die geen moeite heeft met getrouwde priesters. 'De meeste bisschoppen zouden blij zijn' als ze gehuwde mannen konden wijden. Zijn standpunt heeft niets te maken met priestertekort, benadrukt Bonny. In Oekraïne en hebben getrouwde priesters altijd bestaan.

'In de katholieke kerk aanvaarden wij getrouwde mannen ook als ze dominee zijn in de protestantse kerk en zich bekeren tot het katholicisme.' Paus Benedictus toonde zich vorige week nog weinig enthousiast over beleidsveranderingen. Tijdens de Witte Donderdagmis noemde hij op de oproep van Oostenrijkse priesters om getrouwde en vrouwelijke priesters toe te staan nog ontoelaatbaar.

Hopeloze poging
De geestelijken vinden drastische maatregelen nodig. 'Is ongehoorzaamheid de juiste wijze om daar uiting aan te geven?', vroeg Benedictus zich retorisch af. De Oostenrijkse oproep tot rebellie is wat hem betreft een 'hopeloze poging om de kerk op één lijn te brengen met de eigen voorkeuren en ideeën'.

Of ook Bonny bereid is om de confrontatie met Rome aan te gaan is niet bekend. Op het gebied van vrouwenwijding verschilt hij in ieder geval van zijn Oostenrijkse collega's. Dat vindt hij 'een dossier met theologische implicaties'. 'In ons land zou de wijding van vrouwen wellicht aanvaard worden. Maar wereldwijd is het een heel geladen dossier, ook op beleidsniveau.'