Berusting is ‘n woord
wat ‘n mens nie baie hoor nie. Vir sommige is dit ‘n woord met negatiewe
betekenis. Jy word gedwing om te gaan lê voor iets wat groter en sterker as jy
is en waaraan jy niks kan doen nie.
Tog het berusting ook ‘n
positiewe kant. Soms is ‘n mens inderdaad besig om iets te doen wat jou weghou
van meer plesierige, aangename dinge.
Jy moet maar eenvoudig in
die ry gaan staan om jou vorm vir ‘n aansoek in te dien. Jy moet maar elke dag
jou tas pak en skool toe gaan. Jy moet huis skoon maak. En die lysie kan
eindeloos aangevul word.
In sulke omstandighede
kan ‘n mens nors, onaangenaam en opstandig wees.
Of jy kan in die tyd dat
jy met hierdie dinge moet besig bly, ‘n vry mens word. Dit wat ‘n tydrowende
werk en plig is, hoef nie jou vryheid van jou weg te neem nie. Dit is die tyd
van aanvaarding, van berusting.
Maar dit maak van jou
nie ‘n slagoffer nie.
Daar is ‘n klomp mense
wat hulle vryheid vir hulle terugeis wanneer hulle met die verkeerde kant
gekonfronteer word. Wanneer die emosies van frustrasie toeslaan, sal hulle
nadink wat hulle daaruit kan leer. Of hulle sal vra wat daar wel in die tye van
frustrasie teenwoordig is en wat daardie tye transformeer tot iets anders en
iets beters.
Iemand vertel my dat sy
elke dag wanneer sy die bekende pad werk toe ry, fyn kyk wat in haar omgewing
aan die gang is. Sy ontdek elke dag iets wat sy nooit voorheen opgelet het nie.
Soms is dit pragtige dinge: die ander dag sien sy vir die eerste keer ooit ‘n
groot boom in ‘n tuin naby die pad die allermooiste pienk bloeisels – en dit in
die middel van die winter. Die heel dat het die kleure-spel by haar gebly. Vir
weke lank was haar reis vol plesier in afwagting om weer die boom te sien. Sy het
selfs stilgehou en ‘n foto geneem.
En dan wonder sy waarom
dit haar aandag ontglip het. Deur op te
let, deur fyn waar te neem, deur aandag te gee aan die goeie dinge in die
alledaagse sleur, kan ‘n mens se lewe getransformeer word. Dit is net ‘n
kwessie van raaksien.
‘n Mens aanvaar jou
omstandighede omdat jy nie ‘n keuse het nie. ‘n Mens gee in aan iets wat jy nie
kan beheer nie. Maar jy kan jou vryheid behou deur te soek na die kort oomblik
waarin die helder son van goedheid deur die mistroostigheid dring en sy goeie
lig in jou ‘n berusting bring. Want ‘n
mens moet eet en drink. Jy moet woel en werskaf. En tog, te midde van al
hierdie alledaagse gesleur, is daar ‘n skat in die hemel wat alles die moeite
werd maak.
