Vanaand, laat aand, ry ek by die vulstasie aan en maak tenk vol.
Moeg na 'n taai dag van pak en aandra en aflaai en uitpak, spot ek so bietjie met die petroljoggie dat ek hoop hulle petrol is nie duurder as die ander vulstasies nie, want ek is 'n arm man.
Hy lag breed. Die tande is pêrelwit, die oë is vriendelik, die gelaatstrekke ontspanne.
Hy sê skielik uit die bloute ek moet onthou voor God is almal ryk.
Ek besef dit is 'n trooswoord. Hy sien my motor is nie meer so blink en flink nie.
Die trooswoord kom egter so spontaan en so natuurlik dat ek vir 'n oomblik terugstaan.
Mooi, dink ek. Uit die hart, die warm hart, uit.
Hier laataand, aan die einde van die dag, op hierdie koue wintersdag, kom die woorde van een vreemdeling na 'n ander. Hy, 'n werker, aandskof, wat meeleef met ander.
Ek preek heerlik saam: Ja, sê ek, en 'n mens het ook nie baie nodig om gelukkig te wees nie.
Die petroljoggie beduie oorkant die pad na die rykmansbuurt: jy kan ryk wees, maar dan is jy nog nie gelukkig nie, sit hy sy trooswoord voort.
En op die manier maak ons vriende. Voor God. Ryk of arm.
Hier by die vulstasie op 'n koue wintersaand het ek 'n medereisiger, 'n pelgrim, wat weet: geluk is binne, daar waar 'n mens voor God leef.
Moeg na 'n taai dag van pak en aandra en aflaai en uitpak, spot ek so bietjie met die petroljoggie dat ek hoop hulle petrol is nie duurder as die ander vulstasies nie, want ek is 'n arm man.
Hy lag breed. Die tande is pêrelwit, die oë is vriendelik, die gelaatstrekke ontspanne.
Hy sê skielik uit die bloute ek moet onthou voor God is almal ryk.
Ek besef dit is 'n trooswoord. Hy sien my motor is nie meer so blink en flink nie.
Die trooswoord kom egter so spontaan en so natuurlik dat ek vir 'n oomblik terugstaan.
Mooi, dink ek. Uit die hart, die warm hart, uit.
Hier laataand, aan die einde van die dag, op hierdie koue wintersdag, kom die woorde van een vreemdeling na 'n ander. Hy, 'n werker, aandskof, wat meeleef met ander.
Ek preek heerlik saam: Ja, sê ek, en 'n mens het ook nie baie nodig om gelukkig te wees nie.
Die petroljoggie beduie oorkant die pad na die rykmansbuurt: jy kan ryk wees, maar dan is jy nog nie gelukkig nie, sit hy sy trooswoord voort.
En op die manier maak ons vriende. Voor God. Ryk of arm.
Hier by die vulstasie op 'n koue wintersaand het ek 'n medereisiger, 'n pelgrim, wat weet: geluk is binne, daar waar 'n mens voor God leef.
