In ‘n gereformeerde konteks is stiltetyd ‘n geestelike oefening wat gereeld gebeur. Ten minste ‘n belangrike deel daarvan is om ‘n gedeelte uit die Bybel te lees, te bedink en dan selfs daaroor ‘n gebed te maak.
Stiltetyd het egter vele, vele gesigte: sommige mense wil uit sulke tye nadink oor groot besluite wat hulle moet neem. Ander, weer, sal by tye troos in hul stiltetyd soek. In sommige gevalle doen ouers of vriende saam stiltetyd omdat hulle vind dit bring hulle nader aan God en ook aan mekaar.
Ander, weer, wil hul kennis van die Bybel verbeter: hulle sal onder andere die Bybel van ‘n kant af deurlees. Nog ander sal ‘n Bybelstudie-boek nader trek om die Bybel binne konteks te plaas en beter te verstaan.
Geestelike oefeninge kan dus op een praktyk fokus, maar selfs dan uiters gekompliseerd wees.
Daar is egter een unieke kant van geestelike oefeninge wat ‘n mens te veel miskyk. ‘n Beeld hiervoor is liggaamlike oefening: ‘n mens kan dit doen om fiks te bly, om van ‘n hoofpyn ontslae te raak, om maer te word, om uit die huis te kom, om net in die sonskyn te draf of om te kompeteer met ander.
Maar daar is ‘n mistieke kant van liggaamlike oefening. Soms, dalk meer as wat ‘n mens dit besef, doen ‘n mens dit sommer. Sommer so. Sonder rede. Jy verloor jouself daarin. Dit is ook waar van geestelike oefening: op ‘n dag tel jy die Bybel op, nie noodwendig om stiltetyd te hou of om meer te leer, of om getroos te word of om antwoorde op vrae te kry nie. Jy doen dit net. En jy verloor jou daarin.
Jy doen dit nie omdat dit nuttig is nie. Of vir jou iets in die sak bring nie. Of om volwasser te word nie.
Jy doen dit gewoon. Hier is die Bybel, met ‘n stem wat oor die eeue praat en ‘n Stem wat daarmee in jou lewe kom. En jy is die een wat luister, wat hoor en wat daar is.
Sommer net so.
Dit is genoeg.
‘n Kontemplatiewe oomblik. Wie weet, dalk is dit wanneer geestelike oefeninge van watter aard ook al sy diepste vervulling kry.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.