Vry in Christus, maar 'n slaaf van die liefde

In Galasiërs 5:13 skryf Paulus: “Julle is geroep tot vryheid; maar gebruik nie julle vryheid as ‘n geleentheid vir die vlees nie, maar deur liefde moet julle mekaar dien.” 

Só vertaal die meeste Bybels die vers.

Tog is dit nie heeltemal reg nie. Om mekaar te dien is ‘n bietjie van ‘n vaal vertaling as ‘n mens dit vergelyk met wat werklik in die oorspronklike Grieks staan. Eintlik is Paulus se woorde sterker: hy vra dat gelowiges deur liefde slawe van mekaar sal wees.   

Paulus gebruik juis nie die werkwoord om “te dien” nie, maar eerder die woord “om as slaaf te dien”.

Dit is ‘n bietjie van ‘n skok dat Paulus gelowige mense as slawe kan beskryf: Galasiërs is die boek van vryheid. Gedurig beklemtoon Paulus dat  gelowiges ‘n spesiale status het. Hy skryf in 4:7 juis dat ‘n gelowige nie ‘n slaaf is nie, maar ‘n kind van God. Slegs in die ou bedeling voor Christus, was mense slawe wat aan die magte gebind was (4:1-3).

Maar as dit by die liefde kom, is die gelowige mens van vooraf 'n slaaf!

Vir Paulus is die vryheid van gelowiges dus ingeperk en onderworpe aan die mag van die liefde. Ten opsigte van die liefde is niemand vry nie.

Dit word so bietjie meer van ‘n paradoks as ‘n mens kyk hoe Paulus die liefde verstaan. Hier is die liefde duidelik wedersyds: om mekaar lief te hê is ‘n teken dat mense aan Christus gebonde is en soos Christus liefhet (Galasiërs 2:20).  Eintlik dus, is ‘n mens onder die mag van die ander. As iemand wat die liefde ken, onthou jy nie die liefde van ander nie.Jy moet liefde kan gee. Die ander is daarop geregtig.

Eintlik skryf Paulus hier: maak dit ‘n lewenswyse om deur liefde slawe vir mekaar te wees. Dit is ‘n hele proses om lief te hê.  Hy druk daarom sy opdrag uit in die teenwoordige tyd. Elke dag van ‘n mens se bestaan is ‘n mens die ander een se slaaf deur die liefde. Vir Paulus hou dit nie op nie: ‘n mens maak daarvan ‘n gewoonte! 

Elke dag, gedurig, sonder ophou word die mens 'n slaaf.