Heiliger as wat 'n mens dink...

Dikwels lees 'n mens hoe mense die Ou en Nuwe Testament in 'n spanning met mekaar plaas, asof die Ou Testament deur die Nuwe Testament ongedaan gemaak is.

Op die eerste oog af lyk dit veral waar van Jesus: in die eerste wonderwerk wat Jesus doen volgens Markus Evangelie, oortree hy op die Sabbatdag die gebod dat 'n mens nie mag werk nie. Hy genees die man wat deur 'n demoniese gees beset is. Hy verwerp skynbaar die belangrike reël dat die sabbat geheilig moet word deur op daardie dag te rus - 'n reël wat so belangrik is dat dit in die tien gebooie opgeneem is.

Vele mense sou vandag saamstem dat Jesus daardeur die sabbatdag "ontheilig."

Maar dit is nie al nie. Jesus ontwy ook 'n heilig plek waneer hy die man in die sinagoge genees. Die sinagoge is deur vele as heilig beskou omdat die wet daarin bewaar is (Chrystostomos).

Deurdat Jesus dit doen, kontamineer hy ook al die sinagoge-gangers wat op daardie dag bymekaar is om meer uit die wet onderrig te word. Hulle is getroue gelowiges, maar word deur Jesus se optrede in hul heilige staat bedreig.

Tog is dit net die uiterlike voorkoms: Jesus ontwy en ontheilig belangriker waardes van gelowiges in sy tyd.

Maar daar is 'n belangrike verdere perspektief wat 'n mens moet onthou. Al is Jesus skynbaar besig om heiligskennis te pleeg, noem die onrein gees wat die man besete het, hom die "Heilige Een van God" (Mk. 1:24). Die omstanders is ook verbaas: hulle sien hoe Jesus optree teen onreinheid. Hy werk kragtig, soos Johannes voorspel het toe hy gesê het dat Jesus veel groter werke sal doen as hy en mense met die Gees sal doop.

Jesus is dus nie teen heiligheid nie. Hy is, trouens, die Heilige Een. En hy is boonop deur God gestuur en afgesonder, want hy is die Heilige Een "van God."  Mense herken in hom die werking van God: hulle sien iets gesaghebbends gebeur. Wat God altyd en oral gedoen het, dit word nou ook in Jesus gedoen.

Jesus bevestig dus dat Hy aan God se kant is. Hy wil hierdie wêreld suiwer van onreinheid. Hy wil die skepping kragtig reinig sodat die God se beeld van heiligheid kan toon.

Mense is verbaas. Of eerder: hulle is verward. Hulle idee van heiligheid word hier tot op die been getoets. Hulle het altyd gedink 'n plek (die sinagoge), 'n tyd (die Sabbat) en mense (gelowiges) is heilig.

Nou kom leer Jesus hulle dat 'n mens nie sommige kan afskryf nie: selfs demoniese mense kan geheilig word. En wat tel is nie of 'n mens in 'n heilige plek bymekaar is nie of dat 'n mens aan 'n heilige dag vashou nie.

Jesus verwerp dus nie heiligheid nie. Hy hou, soos mense lank voor hom, aan heiligheid vas. Maar heiligheid is vir Jesus lank nie meer net uiterlik in karakter nie. Heiligheid kom tot 'n mens onverwags, verborge wanneer Iemand uitreik na ander, hulle insluit in die mistieke teenwoordigheid van God en hulle help reinig van alles wat in die pad van 'n verhouding met God staan.

Jesus, die een wat saam met die onreines - die rowers, tollenaars, straatvroue en verminktes gevier het, was, anders as wat 'n mens dalk kan dink, heiliger as wat 'n mens ooit sou vermoed. Altyd weer wou hy hiertoe mense, vasgevang in 'n kring van verlatenheid, terugbring na die Heilige God. 

Jesus was heiliger as wat 'n mens ooit kon dink.