Verinnerliking: wanneer heiligheid soek om verstarring te deurbreek

Hoe dink mense oor hulleself en watter gevolge het dit vir hulle lewens?

Die vraag kom by 'n mens op wanneer 'n mens met die Joodse volk te doen kry: hulle hou vas aan die besnydenis, die Sabbat, die eet van sekere soort voedsel en aan die offerkultus omdat dit hulle identiteit bepaal. Deur die besnydenis gee iemand te kenne dat hy 'n Jood is. Deur die Sabbat te onderhou, word 'n verdere identiteitsmerker vasgehou.

Christene het ook aan hierdie reëls vasgehou. Mettertyd het hulle nuwe gestalte daaraan gegee: die doop het die besnydenis begin vervang. Christene het varkvleis geëet en ander reëls oor voedsel begin verontagsaam. Hulle het ook reinheidsvoorskrifte soos die was van hande begin loslaat. Offers is nie meer gebring nie.

Maar Christene sweer nie die gedagte van heiligheid en reinheid af nie. Die doop, byvoorbeeld, reinig 'n mens. Die mens offer gebede aan God. Belangrik is dit vir hulle om op 'n Sondag die opstanding van Jesus te gedenk.

Sondag word 'n heilige dag. Die doop word 'n heilige sakrament. Offerandes beteken om jouself vir ander op te offer.

Nuwe tye, nuwe manier van heiligheid!

Dit is nie alleen net, soos Neyrey beweer, dat Christene meer oop was en graag die heiden-gelowiges vrye toegang tot die familie van God wou gee nie.

Deur die nuwe vorme van heiligheid, het hulle hulself ingestel op God se nuwe dade in Christus. Hulle het besef dat God groot dinge doen op 'n ander, nuwe manier - 'n geestelike manier. Dit is die tyd van die Heilige Gees, van aanbid in Gees en in waarheid - in Christus.

Dit beteken die spiritualisering van 'n mens se geloof. Wat saak maak is nie of 'n mens konkrete, heilige dinge doen nie. Wat saak maak is of hierdie heilige dinge uit 'n mens se hart opkom en 'n durende effek op 'n mens se lewe het.

Die nuwe bedeling in Christus is daarom by uitstek 'n verinnerlikingsbeweging. Dit word 'n tyd waarin 'n mens alles feil het om deel te word van God se vernuwende beweging.