God woon nie in uiterlikhede nie. Oor ons lewe in die liefde (3)

In Lukas 17:21 sê Jesus vir die Fariseërs op hulle vraag na voortekens vir die koms van God se koninkryk dat niemand die koms sal kan bereken nie. Die rede is dat die koninkryk van God “binne-in julle is”.

In die Nuwe Vertaling word die frase vertaal met : “Die Koninkryk van God is by julle.”

In ‘n fyn beredeneerde artikel (Journal of Syriac Studies van 2009) het die knap Italiaanse deskundige, Ilaria Ramelli, vele argumente aangevoer waarom die vertaling “by julle” onmoontlik is. Sy beklemtoon dat die frase beteken dat die Koninkryk van God "binne-in julle is." Die Ou Vertaling was dus meer korrek.

Sy toon aan dat Lukas hier, en ook elders in sy evangelie, eintlik praat van ‘n spanning tussen die Koninkryk van God en hierdie wêreld. Die Koninkryk van God is deel van die geestelike lewe van die mens. Die Koninkryk word gevind in die armes, die wat honger ly, wat vervolg word en in die geestelike kinders (Lk.4:6). Dit word nie in “hierdie wêreld” gevind nie – daarom moet dissipels ook nie die dinge van hierdie wêreld jaag of Mammon, die god van rykdom, dien nie (Lk.5:13; 6:20). In daardie dingen van die dag sal God nie teenwoordig wees nie. 

Eendag, lees ‘n mens verder in Lukas 13:28, sal die Koninkryk dan ook ten volle ‘n werklikheid word – maar weer eens nie in die huidige wêreld nie. As ‘n mens ooit die Koninkryk van God nou reeds wil vind, skryf Lukas, sal ‘n mens dit in die mens se geestelike bestaan kry.  

Vir Lukas is die ruimte van die mens se huidige bestaanswêreld eerder korrup, sonder God en ‘n verleiding. Soek ‘n mens God, moet ‘n mens eerder binne-in jouself kyk. 

God woon in die hart van die mens. Intiemer kan dit nie. 

Dit is gedagtes wat 'n mens elders in die Nuwe Testament ook kry. In Matteus 23:26 vermaan Jesus die Fariseërs daarom om eers die innerlike skoon te maak. Dit is die binnekant van die beker wat rein moet wees.

Jesus het dus enige gedagte van uiterlikheid, van afwyserigheid, van oppervlakkigheid, afgewys. Mens soek nie na God in die pleeg van formaliteite nie. Die begeerte van die siel is nie na menslike erkenning en glorie nie. God is op 'n heel ander plek te vind - in innerlikheid, geestelikheid, in armoede aan aardse dinge: 

In jou binneste, daar soek die mens om by God te wees. Dit is dus, anders as wat die hartjie hierbo uitdruk, nie net dat God die mens lief het nie, maar meer nog: dat die Liefde in die mens woon en deel van die menselike bestaanskern is. 

Maar wat beteken hierdie kernvers in Lukas se Evangelie vir spiritualiteit? Hieroor volgende keer meer.