Kersgebed
Goddelik
in trou
God,
altyd-deur is U met loftaal beskryf:
U vir Wie die wyses van solank af al besing as die Een
wat
in die allerhoogste hemele woon,
U
vir Wie mense magtig noem, wonderbaar en ewig,
U,
weet ek, saam met hulle,
in
die kerstyd beleef ek dit,
is
sterk, getrou, bo verstaan, goddelik, deurdrenk
met
nimmereindigende omgee en ontferming.
Soos
voorgeslagte U geprys,
U
telkens bly roem het,
wil
ek ook, aangeraak, U loof:
Trou
bly U aan die Liefde.
Trou
bly U in die Liefde.
Ewig
is U in U goedheid,
steeds
verwonder ek my aan U wysheid,
ontdek
ek U raadsplan bly werk ten beste,
magtig
staan U in U verwerping van die kwaad.
Met
Kerse, ervaar ek helderder, nuwer as ooit:
U,
Here, die allerhoogste, die magtige, wonderbaar en ewig,
word
klein kind, nederige skepsel, mens,
naby
aan ons, een van ons.
Magteloos,
in moedersarms, dorstig en in doeke,
ongereken,
ver van paleise en mense-applous,
uitgelewer,
vlugtend voor moorddadige magte
tot
ook, later, soos ook ons, wonder-loos, gekruisig, oorgegee aan die duisternis.
Getrou
het U, allerhoogste, hierdie gewone lydenspad saamgeloop.
Maar
U weg het ons geboei, ons nadergetrek:
hoe
U, ontfermend, ander se laste oorneem
en,
wonderbaarlik, U Gees van Troue liefde onvoorwaardelik uitstort.
Allerhoogste
wat die allerlaagste geword het,
Sterflike
Skepsel wat slepende voete met nuwe krag sterk-maak,
in
die stilte van die vredestyd loof ook ek U weer:
wonderlik
is U weë, onvoorstelbaar U goddelike trou.
