Minder liefde... Oor spesiale ervaringe in 'n spesiale stad

Innsbruck is 'n pragtige stad. Dit is die toneel uit ons kamer:






Ons het vanmiddag as groep die Stiftskirche in Innsbruck besoek. Die kerk verteenwoordig 'n tyd waarin die kerk buitengewone mag en rykdom besit het. Ek weet nie...




In die kelder van die Universiteitskatedraal is die eenvoudige graf van Karl Rahner. iemand het ter ere van hom 'n kersie gebrand. Daar is 'n hele paar ander grafte hier. Toe ek 'n kollega by die kongres vertel van die kersie, reageer hy met die opmerking dat daar gedurig 'n kersie brand of 'n blom neergesit word van mense wat by die graf aandoen. Rahner het lank in Innsbruck gedoseer. Sy graf is die middelste een van die drie.

Dit is 'n spesiale ervaring om hier te kon wees.





Hier is die eenvoudige plaak by die graf. Eenvoudiger kan dit nie. Geen rykdom, prag en praal nie.




Van al ons ervaringe vandag, het hierdie een my ook bygebly. Op pad om te gaan eet, het hierdie vrou al die pad voor ons uitgeloop. Op haar baadjie staan:
"Wir lieben unsere Kinder weniger." Dit vertaal met: "Ons het ons kinders al hoe minder lief... In 'n tyd dat ons gedurig hoor van kinders wat hul ouers in 'n ouetehuis gaan dump of hulle mishandel, is dit nie 'n lekker boodskap nie. Daar is dus 'n ander kant van die storie.... Word dit wedersydse gevoelens?

Is daar regtig so min liefde oor?