Wanneer die tyd van geestelike droogte toeslaan

John Wesley vertel dat hy op 'n sekere Sondag gevoel het dat geloof hom ontbreek het. In hom was daar 'n innerlike kwelling dat hy mank gaan aan geloofsekerheid wat hy op daardie stadium nie kon aanvoel nie.


Hy het dadelik gedink dat hy liewers dan nie daardie dag moet preek nie. Hoe, het hy gedink, kan hy oor geloof preek vir ander mense as hy self nie geloof gehad het nie?


Hy het met 'n kollega gaan praat wat vir hom dadelik vertel het om nie eers daaraan te dink om nie te preek nie. 


Toe hy vir sy kollega vra waaroor hy dan moet preek, kry hy die antwoord: "Preek geloof totdat jy glo. En dan, omdat jy glo, sal jy geloof kan preek ."


Die anekdote laat my dink aan die wisselvalligheid van emosies en die verwarring by sommige mense dat spiritualiteit met gevoelens te doen het.


Spiritualiteit het eerder met ervaring te doen en dit is iets wat soms juis teenoor emosies staan. Deur alles wat 'n mens oor die jare deurgemaak het, uit al die ervaring, weet 'n mens soms: dit gaan nie om wat jy voel nie, maar om wat jy uit ervaring weet. Soms laat 'n mens se gevoelens jou in die steek. Dan val 'n mens op ervaring terug. En ervaring leer 'n mens oor jare heen hoe getrou God is. Selfs wanneer geloof nie daar is nie, bly God getrou.


Dink maar aan Thomas.


Spiritualiteit leer voorts ook dat geloof 'n gawe is. Dit word van God aan die mens geskenk. Daarom wag 'n mens daarop. God sal 'n mens nie leeg-hand wegstuur nie.