Die oomblik van vasvat.

Wat Hammerskjold in sy Merkstene hieroor skryf bly my steeds by. Dit is 'n boeiende omskrywing van die mistieke wete wat 'n mens se lewe vir altyd omkeer.

Hy skryf:

Ek weet nie wie – of wat – die vraag gevra het nie. Ek weet nie wanneer die vraag gevra is nie. Ek onthou ook nie dat ek geantwoord het nie.

Maar op ‘n keer het ek ja gesê vir iemand of vir iets. 

Vanaf daardie oomblik weet ek seker dat die lewe sinvol is en dat my lewe, in onderwerping, ‘n doel het. 

Vanaf daardie oomblik het ek geweet wat dit beteken om "nie te sien nie" en om jou nie te bekommer oor die dag van môre nie. 

Vanaf daardie oomblik het die woord “moed” vir my sy betekenis verloor omdat niks van my weggeneem kon word nie. 

Pragtig. En dan dink ons ons kan alles so netjies uitspel en verduidelik. En dit terwyl die seker wete van ver anderkant onsself ons, onpeilbaar, vasvat in 'n sagte sprong.