Verslaafd aan jou foon?

Oral merk ek dit op: hier by ons, maar ook in ander lande - vanaf Europa tot in verre Indië. Mense, veral die jonges, wat elke oomblik van die dag vasgenael voor hul selfone sit.

Lankal weet ons dit - soos die artikel hier onder vertel - dat dit na verslawing lyk.

Maar wat nou verfrissend omtrent die artikel hieroor in vandag se Trouw is, is dat daar ook 'n ander kant aan die saak is.

Hier is die artikel:

Het zal je maar gebeuren: je wordt wakker, grijpt je iPhone om een fris potje DrawSomething te starten en je vrienden goedemorgen te whats-appen. Dan ineens roept je moeder: je moet douchen. Potverdorie, was je dat toch wéér bijna vergeten. Wat nu? Conversatie én spel bruut afbreken, net nu beide zo spannend zijn? Niet nodig. Sinds een tijdje is er namelijk een oplossing voor zulke dilemma's op de markt: een waterdicht smartphonehoesje waarmee douchen zónder telefoon voorgoed verleden tijd is.

Kinderen kunnen hun mobiel nauwelijks nog laten liggen. Afgelopen dinsdag schreef Trouw over het onderzoek 'Hey, what's app' van Mijn Kind Online en Digivaardig & Digiveilig, waaruit blijkt dat de helft van de telefoonbezitters tussen de acht en achttien jaar niet meer zonder telefoon kan. Althans, dat zeggen de ondervraagden, die voor het overgrote deel weinig kwaad zien in hun 'telefoonverslaving'.

Remco Pijpers, directeur van Mijn Kind Online, is het met hen eens. "Verslaafd zijn betekent in dit geval niet dat er lichamelijke ontwenningsverschijnselen optreden als ze even niet bij hun telefoon in de buurt zijn." Ik denk dat hij gelijk heeft.

Mijn vrienden en ik laten onze mobiel nauwelijks nog liggen. Als we opstaan, whatsappen we op weg naar ons werk over het irritante gedrag van medereizigers. Tussen het harde werken door checken mijn collega's af en toe hun Twitter en doen ze aan DrawSomething, de immens populaire app-variant van Pictionary. Vorige week nog mompelde een vriendin dat ze verslaafd was aan haar smartphone en soms wel eens terugverlangde naar die tijd zonder schermverslaving. Ik stelde haar gerust door te zeggen dat ze het ding enkel voor haar plezier heeft en dat niemand haar vraagt die iPhone de hele dag te omarmen.

Nogal veel mensen zijn vergroeid met hun mobiel. Kinderen, jongeren én volwassenen. Ik vind het uitstekend dat Mijn Kind Online het telefoongebruik onder kinderen uitgebreid heeft onderzocht. Dat is ten slotte de taak van de stichting. Ik heb mijn vermoedens bevestigd gekregen: géén telefoon hebben vanaf je twaalfde is anno 2012 bijna bijzonder.

Niet alleen kinderen en jongeren, ook de generatie daarboven en zelfs veel van hun ouders zijn verslingerd aan hun mobiele telefoon. Geen wonder dus dat kinderen ook eerder geneigd zijn zich op het ding te storten. Het is volkomen normaal geworden.

Moet je die onafscheidelijke band tussen mens en smartphone zien als een zorgwekkende verslaving of als een liefhebberij? Ik denk het laatste, zij het voor sommige enthousiastelingen een behoorlijk arbeidsintensieve. Maar wat de kinderen hoofdzakelijk doen, is spelen en communiceren met hun vrienden en familie. Twee dingen die me vrij gezond in de oren klinken.

Het eerste kind dat stopt met paardrijden of korfbal omdat het al z'n vrije tijd stopt in de smartphone, mag zich bij mij melden voor een exclusief interview in Kidsweek. Dat zou namelijk best groot nieuws zijn.

Bewegingstekort door overmatig telefoongebruik? Raad zoon- of dochterlief een van de duizenden sportapps aan, voor één keer te downloaden op uw kosten. Ze zijn er in alle soorten en maten: van een app met mountainbikeroutes op alle continenten tot een yogahulpje en een danscoach, en allemaal geven ze via dat minischermpje hun instructies.

Willen uw kinderen best een rondje rennen, maar niet zonder telefoon? Geen nood. Sportarmbanden voor de smartphone te over. Niemand hoeft zijn telefoon overal mee naartoe te nemen. Maar het kán wel.