Colin Brown skryf in sy “That you may believe” oor die verlange van vele mense dat God hulle gesond sal maak. Hy vertel van Catherine Marshall se skrywe oor ‘n gebed van prysgawe. Sy was baie lank siek. Een spesialis na die ander kon haar nie gesond maak nie. Haar herhaalde gebede en haar steeds weer intense beroep op haar geloof het geen verskil gemaak nie. Sy het siek gebly.
Op ‘n dag lees sy ‘n stuk wat deur ‘n sendeling geskryf is waarin hy vertel hoe hy ook tevergeefs om genesing gebid het. Uiteindelik, op moedverloor vlakte, het hy as volg gebid:
Goed, ek gee op. As U wil hê ek moet ‘n invalide vir die res van my lewe moet wees, is dit U saak. Ek het in elk geval ontdek dat ek meer na U as na gesondheid verlang. U moet besluit.
Deur hierdie gebed het hy die saak van sy gesondheid aan God toevertrou. Hy het sy gebede om genesing verander in gebede van vertroue. Ook Marshall het ervaar hoe haar gesondheid verbeter het toe sy die gebed om nabyheid aan God gebid het. In die geval het die ander gebedswyse meegebring dat mense spoedig gesond geword het.
Brown se voorbeeld is nie ‘n “slimmer” manier van bid om genesing nie – asof ‘n gebed van vertroue in God se voorsienigheid noodwendig tog ook genesing sal bring nie.
Tog werp dit belangrike lig op hoe berekend en self-sugtig gebed kan wees – gerig op ‘n mens se eie voordeel. En ook hoe oppervlakkig ‘n mens oor geloof dink – asof ‘n mens se gesondheid deur die kwaliteit van jou gebede aan jou teruggegee sal word. Steeds weer is die belangrikste wat ‘n mens kan ervaar om in God se teenwoordigheid te wees. Gesondheid waarborg niks en siekte kan daardie band nie aantas nie.
Dit is die hart van geloof: om steeds weer in God se teenwoordigheid te wees, in gesondheid en in siekte, in rykdom en in armoede.
Op ‘n dag lees sy ‘n stuk wat deur ‘n sendeling geskryf is waarin hy vertel hoe hy ook tevergeefs om genesing gebid het. Uiteindelik, op moedverloor vlakte, het hy as volg gebid:
Goed, ek gee op. As U wil hê ek moet ‘n invalide vir die res van my lewe moet wees, is dit U saak. Ek het in elk geval ontdek dat ek meer na U as na gesondheid verlang. U moet besluit.
Deur hierdie gebed het hy die saak van sy gesondheid aan God toevertrou. Hy het sy gebede om genesing verander in gebede van vertroue. Ook Marshall het ervaar hoe haar gesondheid verbeter het toe sy die gebed om nabyheid aan God gebid het. In die geval het die ander gebedswyse meegebring dat mense spoedig gesond geword het.
Brown se voorbeeld is nie ‘n “slimmer” manier van bid om genesing nie – asof ‘n gebed van vertroue in God se voorsienigheid noodwendig tog ook genesing sal bring nie.
Tog werp dit belangrike lig op hoe berekend en self-sugtig gebed kan wees – gerig op ‘n mens se eie voordeel. En ook hoe oppervlakkig ‘n mens oor geloof dink – asof ‘n mens se gesondheid deur die kwaliteit van jou gebede aan jou teruggegee sal word. Steeds weer is die belangrikste wat ‘n mens kan ervaar om in God se teenwoordigheid te wees. Gesondheid waarborg niks en siekte kan daardie band nie aantas nie.
Dit is die hart van geloof: om steeds weer in God se teenwoordigheid te wees, in gesondheid en in siekte, in rykdom en in armoede.
