Ons is vanaand deur ons gasheer op 'n egte Duitse, oftewel Bayerische manier getrakteer. In 'n biertuin waar bier nou reeds vir sewehonderd jaar gebrou word. Hulle dink uit half liter glase, maar my gasheer vertel dinge is nie meer wat dit was nie. Tot onlangs het almal nog uit liter glase gedrink.....
Die bierdrinkery gaan terug op die vastyd in die klooster toe priesters toegelaat is om te drink, maar nie te eet nie. Daar was darem 'n limiet op die getal biere per dag: nie meer as vyftien nie!
En vertel hy, toe die pous hoor van die bierdrinkery was hy nie baie simpatiek nie. Hy het glo 'n bestelling geplaas sodat hy kan proe of dit toelaatbaar is. Teen die tyd dat die bier in Rome opgedaag het, was dit glo byna ondrinkbaar suur. "Nouja," het hy met 'n suur trek om die mond uitgeroep, "dit is duidelik toelaatbaar want geen mens sal baie hiervan kan inkry nie..."
Terug van die biertuin het ons oor 'n heerlike someraand oor die agthonderdjarige klipbrug teruggestap die ou Regensburg-middestad in. Die brug oor die Donau is een van die beste voorbeeld van Middeleeuse boukuns, waarskynlik in Europa. Onbeskadig deur die oorlog. Maar tans word verkeer nie meer daaroor toegelaat nie. Die tyd begin die brug ook inhaal.
Ou-ou tradisies. Wonderlike verhale. Ou gewoontes. Dit is so vas soos klip. En tog, die tyd haal alles in, alles.
Wat 'n mens dankbaar laat vashou aan dit wat ewig duur. Ek slaap vanaand in met 'n gebed van dankbaarheid vir almal tuis, ons mooi land met sy eie tradisies, familie en vriende en almal wat verlang na innerlike rustigheid. So rustig soos 'n Duitse somersaand in die stil Regensburg.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.