Ons gaan kuier vanmiddag weer na vier jaar by die Alte Pinakothek in München. Daar hang o.a. hierdie beroemde skildery van die vier apostels deur Dürer in 1526 geskilder toe hy 55 jaar oud was. 'n Mens kan sy meesterskap hier duidelik sien. Dit is waarskynlik van sy beste skilderye.
Die toe al beroemde Dürer skryf in 'n begeleidende brief heel nederig aan die stadsraad van Nürenberg aan wie hy die skildery wou skenk, dat hy nie altyd so tevrede met sy skilderye is nie - hulle is nie eintlik so wonderlik nie en hulle is maar eenvoudige werke. Maar, voeg hy by, aan nie een van sy skilderye het hy soveel tyd en moeite bestee soos aan hierdie een nie.
Dit was waarskynlik een van sy laaste skilderye.
Onder elke skildery is verskillende bybelverse, maar veral prominent is die aanhaling van Openbaring 22:18. Dürer wou met die skildery die owerhede waarsku om die Bybel sy regmatige plek in die samelewing te gee. Uiteindelik is gehoorsaamheid aan God belangriker as gehoorsaamheid aan enige aardse heerser.
Hy wou met die skildery vir Maarten Luther ondersteun. Daarom is die tekste in die skildery ook almal uit Luther se vertaling van die Nuwe Testament. In daardie tyd was dit nogal 'n waagstuk. Maar Dürer het 'n groot bewondering vir Luther gehad: Luther, skryf hy, het hom van baie van sy angste bevry. Dit is nie sonder rede, daarom, dat Petrus in die agtergrond geteken word, met Johannes die Evangelis in die voorgrond nie. Hier is nie enige teken van Petrus as eerste pous nie! En daarom lees Johannes ook sy evangelie se eerste vers: In die begin was die woord! Die bybel is duidelik in fokus.
Later, toe die skildery aan Maximilian, die katolieke heerser in Munchen gegee is, het hy die verse terstond laat afsny. Hoewel hy 'n bewonderaar van Dürer was, was die boodskap van hierdie skildery darem bietjie dik vir sy daalder.
Aan die regterkant is Paulus en Markus: Markus, aan die agterkant, hou 'n boekrol vas. Hy en Paulus (met 'n Bybel, leunende op 'n swaard as simbool vir sy teregstelling) kyk op en voor hulle.
Aan die linker kant is Johannes en Petrus. Johannes hou ook 'n Bybel (Petrus hou sy sleutel vas). Die bybel is oop by Johannes Evangelie. Maar beide hy en Petrus is diep versonke in wat hul lees.
Ons museum-begeleier vertel ons: So lyk meditasie. Diepe nadenke oor die Bybel. Dürer, die groot kunstenaar uit die tyd van die Reformasie, het goed geweet dat die Bybel nie maar net intellektuele, historiese inligting bied wat vir ons vertel wat ons alles oor God moet weet nie. Hier is die Bybel die boek waarin 'n mens wegsink, wat die bron van die lewe is, wat bo alles vir 'n mens aan Christus verbind. Hierin was Dürer sterk gevorm deur Luther wat vir die Johannes Evangelie spesiale waardering gehad het omdat dit so sterk op Christus gefokus het.
Ek sien hierdie ingekeerdheid van die twee karakters vir die eerste keer raak.
Ek neem die foto, want ek wil daaroor gaan nadink.
Dit laat my bly nadink, veral ook toe ek net daarna kyk na Durer se self-portret in dieselfde saal. Dit is 'n indrukwekkende stuk werk. Volgens sommige wou Durer hier 'n Christus-agtige figuur teken, nie eintlik homself nie.
Laat-aand, nadat ons die laaste van ons kinders afgesien het, kom ons weer aan in Regensburg. Ek gaan deur die foto's van die afgelope twee dae. Die woud-toneel langs die Donau, direk langs ons huis, is genoeg om 'n mens ook verder in 'n meditatiewe bui te bring.
Dit was 'n geseënde dag...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.