Verbale diarree, groot praat, baie praat, ydel praat, leë gepraat.

Thomas a Kempis het in sy Navolging van Christus ‘n gedeelte (boek 1, hoofstuk 10) waar in hy skryf oor die oordaad van woorde in ons lewens.

Ons praat onnodig baie woorde. Ons sê nuttelose dinge. Ons praat so baie, maar sê so min. En ons praat oor die kleinste, nietigste dinge asof hulle diepe verborgenhede is.

‘n Mens sou dit nou kan ignoreer as dit nie was vir die gevolge daarvan nie. As ons oor so baie dinge so eindeloos praat, hou dit ons terug in ons geestelike reis. Maar deur so baie oor nietige dinge te praat, dring die nietige, nuttelose dinge ons lewe in en word vir ons belangriker as wat hulle werklik is. Dit gebeur selfs dat ons deur al ons gepraat nie meer opreg is nie en langsamerhand ook so bietjie met die waarheid knoei.

Eintlik kan ‘n mens verstaan waarom mense graag eindeloos wil praat. Deur te praat, deel ons ons sorge met ander en word ons nie daardeur in eensaamheid oorweldig nie.

‘n Mens kan dus so bietjie verstaan waarom mense dikwels ‘n klomp woorde uitryg en aanmekaar praat. Maar tog moet ‘n mens bedag wees op die gevolge van al ons gepraat. Thomas is akuut bewus daarvan dat al ons gepraat handel oor dinge wat verganklik is en wat eindelik nie al ons aandag vra nie. Ons woorde loop op niks uit nie. Buitendien trek sulke kleinlike gedagtes ons aandag af van wat werklik saak maak. Dit is woorde wat al die groot dinge, die liefde van God, die onverganglike dinge, die lewe wat werklik die moeite werd is miskyk. Hoe meer ons praat, hoe minder rigting is daar in ons lewe.

Wat vra Thomas dan van die mens? Heel te verwagte is dat hy aanraai dat ‘n mens stilte en gebed opsoek. Deur stil te raak, ons woorde te tel en ons toe te spits op wat regtig saak maak, sal ons met groter vreugde lewe. Deur te bid, bring ons ons tye van stilte na God, wat al ons woorde transendeer. As ons tot God bid, kom al ons baie woorde gou tot ‘n einde. Maar, help Thomas die mens verder, as jy dan moet praat, praat opbouend. En, uiteindelik, kan ‘n mens jou woorde ook tem wanneer jy met mense soos jy ‘n geestelike gesprek voer oor geestelike onderwerpe.

Spiritualiteit wil dus ook aandag gee aan soberheid met woorde, frugaliteit in al ons gepraat. Dit wil inspireer om te praat oor wat belangrik is, wat die geestelike reis nie stuit nie, wat opbou, nader aan God bring.