In Lukas 15:8-10 word die volgende gelykenis van Jesus vertel:
8 “Of watter vrou
wat tien silwermuntstukke het en een raak weg, steek nie ’n lamp op en vee die
huis uit en soek sorgvuldig totdat sy dit kry nie?
9 En as sy dit kry,
roep sy haar vriendinne en buurvroue bymekaar en sê:
‘Wees saam met my
bly, want ek het my geld wat weggeraak het, weer gekry.’ 10 Ek sê vir julle:
Net so is daar blydskap onder die engele van God oor een sondaar wat hom
bekeer.”
In Lukas 15 kry ons drie gelykenisse
wat oor verlorenheid gaan: daar is eerstens die gelykenis van die mens wat een
van sy honderd skape verloor. Hy kan dit nie verdra om te dink sy skaap is weg
nie. Hy los die 99 skape wat hy nog het, net so in die woestyn totdat hy sy
skaap met groot blydskap kan vind. Net so is daar ‘n vrou wat alles omkeer om
haar een verlore silwermuntstuk te kry. Sy kan dit nie verdra dat daardie een
muntstuk verlore is nie. Uiteindelik is daar die verhaal van die Verlore Seun
wie se pa met verlange uitsien om sy seun terug te bring huis toe.
Die boodskap gaan blykbaar die
“verlorenes” vir wie daar hoop is.
Mense hoef nie te wanhoop nie. Niemand
is te sleg vir God se genade nie. Dit is ‘n boodskap uit die hart van die Bybel
wat groot troos bied.
‘n Mens kan egter te maklik dink die
drie verhale gaan net oor die skaap, die muntstuk en die seun. Die gelykenis praat
veral oor God wat nie sonder mense wil of kan wees nie omdat God verlang om
liefde te deel met die volheid van die hele skepping.
Hoewel God alles skep, alles besit en
alles kan doen en dus sekerlik genoeg het om mee tevrede te wees, dink God nie
aan die baie wat God het nie. God wat soveel het, wat so
ryk is, wat 99 skape en 9 munte het, kan nie verdra dat die honderdste skaap en
die tiende munt weg is nie. Sonder die een skaap en die een munt wil God nie
wees nie. God sal alles doen om selfs die
kleinste, selfs die slegste terug te win in die liefde.
Die gelykenis vertel van God se liefde wat nie kan uitstaan dat selfs die slegste of die geringste van God se mense sonder die liefde leef nie. Die liefde, ontdek ons hier, is nie heel as ons as daar mense is wat nog nie in God se liefde deel nie.
Die gelykenis vertel van God se liefde wat nie kan uitstaan dat selfs die slegste of die geringste van God se mense sonder die liefde leef nie. Die liefde, ontdek ons hier, is nie heel as ons as daar mense is wat nog nie in God se liefde deel nie.
Baie mense dink aan God as ‘n streng, veroordelende God wat net reg staan om mense te straf. Maar hier word ‘n beeld van God geteken as ‘n God wat uitreik na mense, wat eintlik nie sonder mense kan klaar kom nie.
Hierdie gelykenis is veral vir ‘n huwelik baie spesiaal: daar kom dae dat lewensmaats mekaar teleurstel, seer en bitter maak. ‘n Mens kan dan met verwyte en beskuldiginge reageer. Jy kan soos die oudste seun staan en raas oor die slegtheid van jou maat.
Of ‘n mens kan soos God word en in
jou tyd van teleurstelling die beeld van God uitdra. Dit gebeur wanneer ‘n mens
soos God in die liefde glo, ook en veral wanneer dinge verkeerd loop. Dit is ‘n
groot waagstuk en sekerlik nie maklik nie.
Die liefde, weet ‘n mens, is die
moeite werd. As die liefde nie gou oorwin nie, sal dit in die toekoms wel
seeëvier. Soms vra dit inspanning, soms vra dit jare se wag, soos die vader met
die verlore seun. Die liefde kan sonder daardie maat nie heel wees nie.
Trouens, juis omdat jou maat van die liefde weggeval het, verlang die liefde na
hom of haar. Liefde is alleen volmaak wanneer dit heelgemaak is.
