Hoe om ovoorstelbaar ryk te word

"Askese" noem mense dit wanneer hulle hul in stilte afsonder, weg van hulle normale lewenspatroon om 'n dieper geestelike lewe te vind en God se teenwoordigheid te beleef.

Afsondering is een van vele geestelike praktyke. Daar is nog ander:

Deesdae reis mense graagter as ooit as pelgrims op roete's.  Dit word 'n tyd van meditasie en gebed.

Deel van geestelike praktyke is ook om te vas: nie net van voedsel nie. Mense gee ook vir 'n tyd van afsondering hul rekenaars op, sit hulle selfone af, skort afsprake op.

Deel van vas is om 'n eenvoudiger te leef. Koop 'n kleiner motor, 'n meer beskeie huis, minder klere, kyk minder televisie en eet minder en gesonder.

En dit, weer, hang saam met die soeke na eenvoud en selfs mindere rykdom. 'n Mens kan gelukkig wees met min besittings. Sommige mense, soos Franciskus van Assisi was tevrede selfs met niks...

Al die praktyke is daarop gerig om 'n mens se eie belange prys te gee - juis omdat dit sinvol is.

Want deur 'n soberder lewensstyl laat 'n mens ruimte vir ander mense en gee 'n mens om vir die planeet. Wanneer 'n mens se ego minder in die sentrum staan, ontdek 'n mens rykdom in vele vorme: die rykdom van gee, van vriende, van die omgewing, van 'n voorspoedige gemeenskap, van minder armoede en lyding.

Al hierdie praktyke is deel van 'n wêreldwye beweging wat al hoe meer onder geestelike reisigers aan die groei is. Flanagan praat in haar boek van die nuwe monastieke beweging. Dit is 'n "monastiek" beweging: anders as 'n lewe in die wêreld - 'n "klooster"bestaan.  Maar dit is ook "nuut" " Mens hoef nie in 'n klooster te wees om die ideaal van armoede, eenvoud, toewyding, afsondering en vas toe te pas nie. Dit kan in die alledaagse werk- en familiekonteks ook gebeur. Mens kan 'n monnik in die gewone lewe raak.

Dit het niks daarmee te doen dat 'n mens 'n "goeie" lewe soek en 'n "ordentlike"  bestaan wil voer nie. Dit het niks met 'n wettiese lewensstyl te doen nie.

Deur sulke praktyke soek 'n mens eerder na skoonheid. Wie met sulke praktyke volhou, ontdek gou hoe sinvol die lewe kan wees. Niks sorge oor te veel besittings, te min tyd, te gejaagde programme, te min kontak met vriende en familie, te veel slapelose nagte, te veel depressie, om gedurig te presteer, om in die middel van aandag te wees nie.

Meer nog: dit gaan om 'n radikale verandering om te word wat 'n mens nie is nie. 'n Mens het genoeg gehad, Dit is tyd om anders te leef. 

Hier moet 'n mens egter goed onderskei: dit gaan nie om 'n mens se eie belang nie, asof 'n mens  jou eie voordeel soek nie.

Die diepste doel van spirituele praktyke is om te ontdek waarom die lewe werklik gaan. 'n Mens is op soek na wat nog altyd in jou lewe ontbreek het. 

Uiteindelik ontdek 'n mens deur die geestelike praktyke hoe kosbaar en spesiaal dit is om te kan lewe.   

Wie dit ontdek, staan in God se teenwoordigheid - die bron van alle lewe en die Gees wat die lewe dra en voed.

Deur geestelike praktyke word iemand se mens-wees gevoed. Wat 'n mens doen, bepaal 'n mens se identiteit. Deur liefde te soek en te prakseer, word 'n mens meer liefdevol. Deur eenvoud te jaag, word 'n mens 'n persoon wat tot die kern van dinge kan deurdring en die oordadige kan afskud. 

Deur die egte lewe te begeer, word 'n mens 'n pelgrim wat gedurig voor die verborge, onuitputlike rykdom van die lewe te staan. En wie voor die Verborgene leef, is onvoorstelbaar ryk.