Om nou voluit te leef...

In ‘n meningsopname het meer as 60% mense gesê hulle glo aan wesens uit die buitenste ruimtes. Onder die terugvoer was daar ‘n opmerking van iemand dat niemand kan twyfel aan die bestaan van wesens uit die buitenste ruimtes as hulle eers van sy kollega’s by die werk ontmoet het nie....

Lekker so ‘n sin vir humor. ‘n Ander meer aardse gesegde tel ek onlangs op by Shuttleworth, ons eie bekende miljardêr wat so met albei sy voete op die grond staan. Dit boei my om te sien hoe hy hom instel om mense te bemagtig deur allerhande vindingryke dinge. Sy werk by die oopbron-sagteware is ook indrukwekkend. (The Free High School Science Texts project is funded by the Shuttleworth Foundation and run by a committed team of volunteers. It is aimed at developing and disseminating free and open textbooks and supporting materials for use in the teaching of Science and Maths for grades 10-12, based on the South African school curriculum. Kyk o.a. die webwerf: http://www.shuttleworthfoundation.org/our-work/open-and-collaborative-resources/projects/free-high-school-science-texts.)

Een van die kosbaarste geskenke wat ‘n mens aan jou kinders kan gee en een van die edelste dinge wat ‘n mens kan doen is opvoeding – en dit is duidelik ‘n groot droom van die Shuttleworth Stigting. Ek is daarom geïnspireer deur Mark Shuttleworth se manier van dinge doen.

Maar my eintlike punt is dit: Shuttleworth sê iewers in ‘n onderhoud dat hy nie groot drome het vir ‘n indrukwekkende nalatenskap nie. Hy motiveer dit heel eenvouding: oor honderd jaar weet niemand meer wie Shuttleworth is nie.

Wat my laat wonder: selfs al het ‘n mens ‘n reuse nalatenskap, ‘n roemryke naam, ‘n Moeder Teresa-reputasie, wat baat dit?

Wat my laat besef hoe kosbaar die lewe nou is. Watter verskil maak jy nou – hier, in mense se lewens.

Miskien is die humor oor jou werkskollega’s iets om oor na te dink. Ons hoor van ondraaglike spanning tussen mense in die werk, onderlinge kompetisie, korrupsie, jaloesie en baie ander negatiewe dinge. Mense sien uit na die “goue jare” van hulle aftrede omdat hulle so keelvol is vir die swart jare van hul werk saam met ander.

Kan ‘n mens so na ‘n leë toekoms leef? Moet ‘n mens nie juis dan ‘n edele doelwit jaag hier en nou waardeur ‘n mens ander se lewens verryk eerder as vermy nie?

Ons toekoms is uiteindelik by God en by God alleen. Ons hoef nie ‘n reputasie te hê om uiteindelik in God se liefde te rus nie. Maar wie nie God se liefde nou beleef en uitleef nie, gaan mos nie God se liefde kan herken as dit in die stil toekoms van die groot herontmoeting aan hulle gegee word nie?

Daarom is die mistiek so belangrik: dit leer ‘n mens om ingeënt te bly in God se oorweldigende liefde wat ‘n mens laat uitreik na ander in liefde.

Miskien sê Shuttleworth op ‘n nie-godsdienstige manier iets waaraan godsdienstige mense bietjie meer moet kou. Tyd om dan dieper na te dink en nader te leef aan die Buite-ruimtelike Wese, een wat Liefde is, wat ons besiel om met al die “marsmannetjies,” die lelike skepsels in ons werk en in ons huise in ‘n liefdesverhouding te leef.