Fynbos en groot glips

Die talk of the town:





Dis in hierdie dae bitter om Ingels te wees, nou na die sokker-game van die sokker-moeder wat gelykop teen Amerika afgeloop het.

Die doelwagter, Robert Green, se glipsie toe hy die bal in sy eie doelgebied laat inrol het, het die manne op die eilandjie skoon stil gehad.

Dit is hartverskeurend.

Maar nou is daar 'n paar stories:

Waarom laat Robert Green jou aan Eskom dink? Hulle laat jou albei op 'n kritieke tyd in die steek.


En blykbaar het Gerrard, die kaptein, na die wedstryd laat weet: Die hele span staan agter Robert Green. 'n Siniese ou het gereageer: dit is nogal terugskouend 'n goeie plek om te staan.

Bitter. Al hierdie bitterbekke. Of hulle nou nooit in hulle lewens foutjies gemaak het nie...

Maar by al die hartseer en grappe, is daar hierdie pragtige foto wat vertel van spangees....




Maar ai, die hartseer slaan dik uit op Terry en Green se aangesigte...


Nietemin, terwyl Green ons aan ons menslikheid herinner, het die wintertyd my oor die naweek in Gouritz weer eens verras. Fynbos is die Here se groot gawe aan ons land. In die vaal barheid van die winter, is die helder groen 'n byna mistieke teken van lewe.

Ek het die foto's vanoggend op pad terug geneem. Sommer langs die pad. Tussen die kaal, bruin klippe slaan hierdie spatsels van geil groen op, afgewissel met kelkies-blomme.

Fynbos laat my altyd aan God as die groot kunstenaar dink...