Ek-stase: "Ek raak los in my"....

Sheila Cussons

“Corpus Christi”

1
Eensaam vol poësie hoor ek die wind
in die hoë wilde populiere wat donker tuimel
teen ’n helder naglug, en druppels
skuins reën sketter teen die ruite
en ek raak los in my soos die geurende grond los
en vol wit wuiwende lelies
en als is blink en donker en rusteloos en soet.

11
Wat ruis in die donker flikkerende bome
in die wind, en glans in die driftige vlae
van die reën, roer in die wortel, stoot
in die sap? — besige Christus, Jy.
Hoe kon ek jou ooit misgekyk het
die sin van dié stuwing gemis het
en so afwesig gestaar het na my?


In die bewuswording van die aanraking (van buite/bo) ontdek 'n mens jou eie teenwoordigheid. En "eensaam" word vereniging. Blink en donker. Rusteloos en soet - die mistieke antifrase. Beautiful.