My. Oor spiritualiteit as my geleefde geloof

Ons sit in ‘n kring van die wyses en praat oor die diep dinge in die lewe. Die voorganger is ‘n bekwame, ingeligte mens, maar ook iemand wat die geestelike reis oor baie jare met empatie loop. Die kring van die wyses bestaan uit geroepenes, mense wat die pad graag vir ander wil aanwys.(Ons het in die kerk hierdie sendingbewussyn, waardeur ons gedurig op die uitkyk is om groot getalle mense in te samel, kerke te stig, bekeerlinge te maak. Ons dra swaar aan die las om leraars van mense te wees).

Krt-kort neig die gesprek in ons groep na die "probleem" “hoe” ons Bybelse "antwoorde" aan “die mense” gaan oorvertel en oordra. Ons is leeraars met 'n verantwoordelikheisgevoel.

Die voorganger, wys, vra ons om eers net te vra: wat maak vir “my” saak? Hoe onderskei ek die Here se wil vir my lewe?

Dit is merkwaardig dat Paulus, die grootste sendingwerker van alle tye, se geestelike reis by homself begin het. Op pad na Damaskus was dit ‘n saak tussen die Here en hom. Hy is innerlik deur God aan geraak em moes dae lank in gebed worstel om die Here se roeping vir sy lewe te hoor. En hy beklemtoon in 1 Kor.15 dat die Here aan hom, die geringste, verskyn het.

Selfde met Jesus: sy doop was God se roepeing aan Hom en toe het hy in die woestyn gaan vra wat beteken dit vir homself.

Wanneer ons oor God nadink, is die heel eerste vraag wat ons stel: wat sê God vir my, vir my lewe, vir my geestelike vorming.

En op die ou end gaan ek dan skugter na die “mense” – nie met ‘n boodskap oor wie God was of is of sal wees "vir hulle" nie. Maar met my lewe praat ek oor wat God aan my gedoen het. Nie dat ek persoonlike ontboesemings kwytraak nie. Maar wel dat ek verstaan dat die waarheid in my lewe beslag moet kry. Die waarheid is wat my omvorm, verander, transformeer. Soos vir Paulus. En aan hierdie dinamiese waarheid, die waarheid van die ervaring, hou ek in my meelewing met ander vas.

Spiritualiteit het ook hiermee te doen: God wat as die Heilige, die Verborgene, in my lewe inkom en onverwags, stilweg, brutaal al my idees oor die goddelike en die heilige uit my uitsny (Paulus die heilige Fariseër!) en my, vir my, neem waar ek nie wil wees nie. Dit was Peterus wat met sy eie idees oor wie God is, onder die oordeel gekom het en moes uitvind wie God nou werklik is. Hy wou nie luister na God wat vir hom aangesê het hom reg te ruk nie. Hy het ‘n hele ou sisteem gehad van God en die besnydenis. God moes hard met hom praat voordat hy besef het hoe verwerplik sy eie idees oor ander mense is.

Eers wanneer ek hoor wat God vir my sê en ek gaan vertel wat God vir my sê, sal “mense” in my iets ontdek van wie God werklik (!) (in my werklikheid) is.

In die mees persoonlike ontmoeting met God, lê die mees universele boodskap oor God opgesluit.


Julle het net een Leermeester, hoor ons van Jesus. Hy het verstaan hoe verleidelik dit is om ander te leer en self nie die koninkryk in te gaan nie. Dit is lewensgevaarlik. En dit is 'n daaglikse stryd om die gevaar van jou lyf af te hou. Daarvoor het jy die Heilige Gees, die heiligende, stropende werking van die waarheid in jou lewe nodig.