Heerlikheid en glorie: die mistieke en heerlike ervaring van God

In 1 en 2 Thessalonisense (waaroor ek tans twee artikels skryf) word daar ‘n paar keer oor “heerlikheid” (glorie) gepraat. In 1 Thessalonisense maak Paulus ‘n merkwaardige stelling: God roep gelowiges tot die koninkryk en heerlikheid (1 Thess.2:14).

In 2 Tessalonisense 1:9 praat Paulus van ongelowiges wat met die terugkeer van Jesus geen deel sal hê aan God se teenwoordigheid en die “heerlikheid van sy sterkte” wanneer Jesus kom om verheerlik te word in sy heiliges en bewonder te word in almal wat glo.

Maar seker die opvallendste vers is 2 Thessalonisense 2:14: “God het ons geroep deur ons evangelie om die heerlikheid van ons Here Jesus Christus te verkry.”

In die Ou Testament is God se heerlikheid ‘n baie belangrike motief. Dit is altyd ‘n teken van oordeel wanneer die volk nie meer God se heerlikheid kan beleef nie. En dan skenk God weer heerlikheid aan die volk om hulle nuut te maak. God se woonplek in die hemele is ook as die plek van heerlikheid beskryf. Eendag sal God aan die volk weer sy volle heerlikheid skenk en onder hulle woon.

In die Nuwe Testament en hier in Tessalonisense word hierdie goddelike heerlikheid met Jesus vereenselwig. Mense is deur God bestem vir heerlikheid.

Praat van wederkerigheid! God maak van ons wat God is. Heerlikheid. Soos wat God Jesus met eer en heerlikheid beklee, so doen God ook met ons.

Wat kan heerliker as dit wees?

Om te weet dat ons ‘n verhouding het waarin God alles vir ons gun wat God self is en het!. Ons kan maar net hiervoor in verwondering staan – soos 1 Tessalonisense 1:10 sê. Dit is ‘n geheimenis. Dit is iets wat ons nie kan begryp nie, maar wat ons dankbaar kan beleef.